Το 2030 θα κυκλοφορούν στους δρόμους 30 εκ ηλεκτρικά αυτοκίνητα. Η ηλεκτροποιηση προωθείται και δρομολογείται σε μεγάλους τομείς της βιομηχανίας και ευρύτερα στις δικτυακές και άλλες υποδομές. Θα απαιτηθεί έτσι η κατανάλωση τεράστιων ποσοτήτων ηλεκτρισμού. Υπολογίζεται ότι για την ηλεκτροπαραγωγική λειτουργία της ευρωπαϊκής χημικής βιομηχανίας η συνολική ετήσια κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας που χρειάζεται είναι 3-4 περισσότερη από την αντίστοιχη χρησιμοποιεί σήμερα η Γερμανία σαν χώρα. Με τον σταδιακά πλήρη αποκλεισμό και κατάργηση των παραδοσιακών πηγών ενέργειας (υδρογονάνθρακες, στερεά καύσιμα, πυρηνική ενέργεια) το βάρος πέφτει συνολικά στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (ΑΠΕ) οι οποίες σήμερα δεν είναι έτοιμες να ανταποκριθούν στις διαρκώς αυξανόμενες απαιτήσεις. Σημειώνεται για παράδειγμα ότι η αιολική ενέργεια καλύπτει μόνο το 12% των σημερινών αναγκών.
Για να μπορέσουν λοιπόν οι ΑΠΕ από μόνες τους να καλύψουν τις επερχόμενες θεόρατες ανάγκες πρέπει πρώτα, (1) να αναζητηθούν, βρεθούν και να εξορυχθουν τα κοιτάσματα και τα μεταλλευτικά αποθέματα σπανίων γαιών που είναι οι πρώτες ύλες που χρειάζονται για την κατασκευή ανεμογεννητριών (2) να βρεθούν τα κατάλληλα κοιτάσματα για να παραχθούν οι απαραίτητες ποιότητες και ποσότητες πυριτίου για την κατασκευή φωτοβολταϊκών (3) να υπάρξει ορθολογική χωροταξική διαχείριση αφού τα πάρκα/οικόπεδα ανεμογεννητριών και φωτοβολταϊκών που θα χρειαστούν θα καλύψουν τεράστιες εκτάσεις σε ξηρά και θάλασσα σε βάρος των χρήσεων που υπάρχουν σήμερα π.χ. γεωργία, τουρισμός, ιχθυοκαλλιέργειες.
Είναι φανερό ότι η επιλογή αξιοποίησης των ΑΠΕ δεν είναι οικολογικά βιώσιμη όπως πολλοί ισχυρίζονται και θέλουν να παρουσιάσουν. Η άποψη ότι δεν υπάρχουν επιπτώσεις στο περιβάλλον είναι εικονική, ουτοπική και αποτελεί φερόμενη ψευδαίσθηση, από όποια πλευρά και αν το δει ή το μετρήσει κανείς. Και να δεχτώ εγώ την στρατηγική επιδίωξη μείωσης του διοξειδίου του άνθρακα μια και φαίνεται πως είναι ευρύτερη κοινωνική απαίτηση. Γιατί όμως αυτός ο πανικός, η υστερία και η βιασύνη. Τη στιγμή μάλιστα που αποδεδειγμένα υπάρχουν σήμερα τεχνολογίες για την ασφαλή αποθήκευση του διοξειδίου του άνθρακα. Και θα έλεγα μάλιστα ποιο έτοιμες, εφαρμόσιμες και αποτελεσματικές από το τεχνολογικό χάος και αβεβαιότητα που χαρακτηρίζουν σήμερα την δυνατότητα βιώσιμης αξιοποίησης των ΑΠΕ.
Οι ενεργειακές πηγές αποτελούν σήμερα κορυφαία παραγωγική πρόκληση και δοκιμασία στη βάση των οποίων δεν υπάρχουν νικητές η/και ηττημένοι απέναντι στο περιβάλλον. Στις περιπτώσεις αυτές αυτό που κυρίως απαιτείται είναι κοινή λογική, καθαρό μυαλό και ρεαλιστικές αποφάσεις. Αλλιώς η κατάσταση που διαμορφώνεται καταλήγει να είναι μια διαδρομή, μια περιπέτεια θα έλεγα, χωρίς αρχή και τέλος, και το πιο σημαντικό, χωρίς κάποια πρακτική αξία!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου