Μετά την ομολογουμένως συγκλονιστική παρουσία των 5 000 και πλέον
εργαζομένων στα μεταλλεία Χαλικδικής και ενώ δεν έχουν δωθεί ακόμη
συγκεκριμένες απαντήσεις για το μέλλον της παραγωγικής δραστηριότητας, είναι
ίσως απαραίτητο για άλλη μια φορά να θυμίσει κάποιος το βασικό περιεχόμενο, χαρακτηριστικά
και στόχους της επιχειρηματικής προσπάθειας που γίνεται.
Στην ΒΑ Χαλκιδική βρίσκεται σε εξέλιξη η μεγαλύτερη «εν δυνάμει»
μεταλλευτική επένδυση στην Ελλάδα, και μια από τις σπουδαιότερες της σύγχρονης
ευρωπαϊκής ιστορίας. Στόχος της η συνολική αξιοποίηση και εκμετάλλευση του
ορυκτού πλούτου και του κοιτασματολογικού δυναμικού της περιοχής.
Χαρακτηριστικό διαχρονικό γνώρισμα και πλεονέκτημα η πολυμεταλλική διάσταση που
υποστηρίζει την οικονομική παρουσία
μολύβδου, ψευδαργύρου, χαλκού, χρυσού και αργύρου. Τα πλούσια διαθέσιμα
αποθέματα και η πολυμεταλλικότητα τους προσθέτουν επιπλέον παραγωγική αξία και
διευρύνουν την λειτουργική βιωσιμότητα και την αναπτυξιακή προοπτική. Προκύπτει
λοιπόν και επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά ότι το μέλλον της ΒΑ Χαλκιδικής
είναι και εξακολουθεί να παραμένει σε μεγάλο βαθμό «μεταλλευτικό». Από την
εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου και την «χρυσή» εποχή των Μακεδόνων μέχρι σήμερα η
περιοχή βρίσκεται στο επίκεντρο κοινωνικής και οικονομικής δραστηριότητας στη βάση των διαχρονικά αστείρευτων πηγών ορυκτών πρώτων υλών που διαθέτει. Το
ίδιο συμβαίνει και τώρα, γεγονός που έχει προσελκύσει το παρόν επιχειρηματικό
και επενδυτικό ενδιαφέρον, αλλά είναι και ο βασικός λόγος που χωραταξικά ο
ευρύτερος χώρος εξακολουθεί να χαρακτηριζεται μεταλλευτικός. Χώρος δηλαδή στον
οποίο η αξιοποίηση του διαθέσιμου μεταλλευτικού δυναμικού σε σχέση με το
προσδοκώμενο δημόσιο συμφέρον, βρίσκεται σε απόλυτη αναπτυξιακή προτεραιότητα.
Στο πλαίσιο της εξελισσόμενης επένδυσης, η τρέχουσα παραγωγική
δραστηριότητα, οι εκσυγχρονιστικές παρεμβάσεις στα μεταλλεία, τις εγκαταστάσεις
και τις υποδομές, η κατασκευή των νέων εργοστασίων, οι περιβαλλοντικές
αποκατάστασεις και η συνεχής κοιτασματολογική έρευνα απασχολούν άμεσα 2.000
εργαζόμενους, πολλαπλάσια περισσότεροι κερδίζουν και διατηρούν έμμεσα
εισοδήματα, ενώ οι περιφερειακές και τοπικές οικονομίες κινούνται ανοδικά και
σε υψηλά επίπεδα.
Σε μια εποχή που η χώρα διανύει μια παρατεταμένη κρίση, βρίσκεται στα όρια
της κοινωνικής εξαθλίωσης και βιώνει φαινόμενα πρωτοφανούς και ανεξέλεγκτης
ανεργίας, η επίσημη πολιτεία αντιμετωπίζει μάλλον εχθρικά ή αν θέλετε απειλιτικά, μια από τις δυναμικότερες
παραγωγικές επενδύσεις που
πραγματοποιήθηκαν ποτέ σε ελληνικό έδαφος. Η αρμόδιοι πολιτικοί
προϊστάμενοι λοιπόν θέλουν να ακυρώσουν την εφαρμογή της υπάρχουσας σύμβασης
θέτωντας σε κίνδυνο την δημιουργική προοπτική και το αναπτυξιακό μέλλον της
χώρας. Και όλα αυτά φαίνεται ότι αποφασίζονται στη βάση των πιέσεων κάποιων
ομάδων που «λασπολογούν» και
καταστροφολογούν εδώ και χρόνια εναντίον της μεταλλευτικής δραστηριότητας. Δέχεται λοιπόν το
αρμόδιο υπουργείο, χωρίς προηγούμενη ανάλυση και αξιολόγηση επί διαθέσιμων
επιστημονικά τεκμηριωμένων στοιχείων και δεδομένων, τις κινδυνολογικές και
διχαστικές αντιλήψεις ομάδων που μάχονται την πρόοδο και την ανάπτυξη. Διαλέγει δηλαδή λάθος κοινωνική
πλευρά και αντιαναπτυξιακή για τη χώρα κατεύθυνση. Προτιμάται ο δρόμος που
οδηγεί σε μετωπική σύγκρουση με τους μεταλλωρύχους και τους άλους εργαζόμενους
στα μεταλλεία, αντί της περιθωριοποιήσης αυτών που εδώ και χρόνια αλάζουν την
αντιμεταλλευτική τους ατζέντα όπως συμφέρει και ταιριάζει, και έχουν μοναδικό σκοπό τη διατήρηση και συντήρηση του
τέλματος και της ακινησίας απέναντι στην πρόοδο και την εξέλιξη. Δημιουργούνται λοιπόν πολλά ερωτήματα και
απορίες. Με μια πολιτική πρακτική που θυμίζει περισσότερο αντιπολιτευτική ρητορική, η ηγεσία του υπουργείου,
· αρνείται
να λάβει υπόψη τις εγκρίσεις και αδειδοτήσεις της μεταλλευτικής δραστηριότητας
και έργων στη Χαλκιδική, ακυρώνοντας έτσι τους σχετικούς ελέγχους και
αποφάσεις των αρμόδιων υπηρεσιών και διοίκησης που ανήκουν στο ίδιο υπουργείο
· αρνείται να συζητήσει και να αξιολογήσει τις τεκμηριωμένες τεχνικές εκθέσεις και
περιβαλλοντικές μελέτες κα πορίσματα των 100 και πλέον επιστημόνων που
εργάζονται στα μεταλλεία
· αρνείται
να αναγνωρίσει και να κατανοήσει την αγωνία των μεταλλωρύχων και των άλλων
εργαζομένων στα μεταλλεία για την δουλειά τους, αντιμετωπίζοντας τους συχνά σαν
όργανο της επενδύτριας εταιρίας
· αρνείται
τη δυνατότητα της περιοχής και της χώρας να βαδίσουν στο δρόμο της βιώσιμης
ανάπτυξης και της παραγωγικής οικονομίας
· αρνείται
να δει τη δυναμική και την αναπτυξιακή αξία που προσθέτει η αξιοποίηση του
ορυκτού πλούτου ακυρώνοντας την
ευρωπαϊκή και διεθνή προοπτική που αυτή συνεπάγεται, λόγω κυρίως της διαρκώς
αυξανόμενης ζήτησης πρώτων υλών
Τα παρακάτω ερωτήματα που τίθενται σε σχέση με τη στάση των αρμόδιων
υπουργών είναι,
·
παραμένουν
εγκλωβισμένοι στην απόφαση τους να ακυρώσουν την μεταλλευτική επένδυση στην
Χαλκιδική?
·
εξακολουθούν
να μην λαμβάνουν υπόψη τους την εγκυρότητα των συμβατικών υποχρέωσεων και να
αγνοούν τις σχετικές συγκαταβατικές αποφάσεις του Συμβουλίου Επικρατείας, των
αρμόδιων υπηρεσιών και της διοίκησης του υπουργείου?
·
επιμένουν
στο κλείσιμο των μεταλλείων Χαλκιδικής και ουσιαστικά στην απόλυση όλων των
εργαζομένων σε μια κρίσιμη και δύσκολη περίοδο για το αναπτυξιακό και ευρωπαϊκό
υπαρξιακό μέλλον της χώρας?
·
Ποια είναι
η πολιτική και το σχέδιο που αφορούν στην παραγωγική αξιοποίηση του
ομολογουμένως δυναμικού ορυκτού πλούτου της χώρας?
Κρίσιμες απορίες και ερωτήματα που το καθένα ξεχωριστά απαιτούν σαφείς απαντήσεις
σχετικά με τους χειρισμούς που οδηγούν 2.000 εργαζόμενους στην ανεργία και μια
ολόκληρη κοινωνία στον οικονομικό μαρασμό, αλλά επηρεάζουν ψυχολογικά και το
σύνολο του ελληνικού λαού που θέλει να δει την ανάπτυξη να συμβαδίζει με τη
δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Είναι πλέον σαφές και ευρύτερα αποδεκτό ότι ο ορυκτός πλούτος δινει «παλμό» στην ελληνική ανάπτυξη.
