Η νέα πρόκληση για την
προώθηση και εφαρμογή της λεγόμενης Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας (European Green Deal) μπορεί τελικά να αποβεί άσκηση επί χάρτου αν
προηγούμενα δεν διασφαλιστούν οι ορυκτές πρώτες ύλες που χριεάζονται για την
υλοποίηση της μέσα από την αξιοποίηση ευρωπαϊκών κοιτασματολογικών πηγών. Αυτό σημαίνει
θεαματική αύξηση της εξορυκτικής και μεταλλευτικής δραστηριότητας που θα
επιτρέψουν την βιομηχανική παραγωγή τεχνολογιών και προϊόντων που είναι
απαραίτητα για μετάβαση στην πράσινη ενέργεια, όπως είναι οι μπαταρίες λιθίου, τα
φωτοβολταϊκά, οι ανεμογεννήτριες. Στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού προγράμματος
Έρευνας και Καινοτομίας "Ορίζοντας 2020" έχουν χρηματοδοτοθεί μέχρι
τώρα έργα με συνολικό προϋπολογισμό ύψους περίπου 600 εκ ευρώ (αναμένεται να
φθάσει στο 1 δισ στο τέλος του 2024) που έχουν παραδώσει νέες τεχνολογίες
κοιτασματολογικής έρευνας και μεταλλευτικής παραγωγής, καινοτόμα προϊόντα και
εξοπλισμό μεταλλείων, εμπλουτισμού και μεταλλουργίας, βέλτιστες και πρακτικές
κυκλικής οικονομίας για την βιώσιμη εφαρμογή της αλυσίδας αξίας κάθε ορυκτής
πρώτης ύλης και βιομηχανικής χρήσης ξεχωριστά, συμπεριλαμβανομένης της
περιβαλλοντικής αποκατάστασης. Και όλα αυτά για να υπάρξει παραγωγική
αξιοποίηση των πολλών ανεκμετάλλευτων κοιτασμάτων της Ευρώπης. Κάτι που
φαίνεται πως ακόμη δεν έχει γίνει αντιληπτό ή αποφεύγεται πολιτικά από τον
ευρωπαϊκό μηχανισμό λήψης αποφάσεων. Έτσι συνεχίζεται η αντιφατική τακτική σε
όλα τα επίπεδα διακυβέρνησης, από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο μέχρι την Ευρωπαϊκή
Επιτροπή, που από την μια ισχυρίζονται μέσα από κείμενα και στρατηγικές, ότι η
Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία είναι μονόδρομος, και από την άλλη εμποδίζουν ή
κρατούν παθητική στάση απέναντι στο άνοιγμα νέων μεταλλείων που είναι
απαραίτητα για την πρακτική εφαρμογή της. Με τον τρόπο αυτό προτιμούν και
επιλέγουν μάλλον να αντιγράφουν την επίσης το αντιφατικό και αλλοπρόσαλλο
περιεχόμενο της περιρρέουσας ατζέντας διαφόρων ακτιβιστικών και άλλων
ποπουλιστικών ομάδων, από την νέα βιομηχανική στρατηγική (Βιομηχανία 4.0) που
λένε ότι υποστηρίζουν. Σε κάθε περίπτωση η εξίσωση Ναι στην Πράσινη Οικονομία
και Όχι στα Μεταλλεία δεν υπάρχει περίπτωση να οδηγήσει την Ευρώπη στην βιώσιμη
λύση που επικαλείται ότι αναζητεί και επιδιώκει.
