Η πρόσφατη ειδησεογραφία σχετικά με την προοπτική συμβιβαστικής προσέγγισης των εμπλεκόμενων πλευρών στο θέμα της μεταλλευτικής επένδυσης στην Β.Α. Χαλκιδική κυκλοφόρησε ευρύτερα σε αρκετά διεθνή έντυπα και ηλεκτρονικά ΜΜΕ.
Δήλωσε λοιπόν ο αρμόδιος έλληνας υπουργός ότι,
«συμβιβασμός είναι να αντιλαμβάνονται όλα τα εμπλεκόμενα μέρη, δηλαδή η τοπική κοινωνία, η εταιρεία και η πολιτική ηγεσία του υπουργείου ότι όλοι πρέπει να βάλουν νερό στο κρασί μας. Ο συμβιβασμός όμως αυτός για να προκύψει πρέπει να έχει μέσα του το στοιχείο μιας πραγματικής διάθεσης και από τις δύο πλευρές. Κυρίως η μία πλευρά πρέπει να αναγνωρίζει στην άλλη ότι κάνει ένα βήμα πίσω. Σε αυτό το υπουργείο μπορεί να συνδράμει αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα βάλουμε νερό στο κρασί μας γύρω από τις αρχές αντιμετώπισης αυτής της επένδυσης».
Ακόμη είπε ότι είμαστε,
«υπέρ της νομιμότητας, του δημόσιου συμφέροντος και της προστασίας του περιβάλλοντος, παρότι υπάρχουν και πολιτικά ζητήματα»,
«συμβιβασμός είναι να αντιλαμβάνονται όλα τα εμπλεκόμενα μέρη, δηλαδή η τοπική κοινωνία, η εταιρεία και η πολιτική ηγεσία του υπουργείου ότι όλοι πρέπει να βάλουν νερό στο κρασί μας. Ο συμβιβασμός όμως αυτός για να προκύψει πρέπει να έχει μέσα του το στοιχείο μιας πραγματικής διάθεσης και από τις δύο πλευρές. Κυρίως η μία πλευρά πρέπει να αναγνωρίζει στην άλλη ότι κάνει ένα βήμα πίσω. Σε αυτό το υπουργείο μπορεί να συνδράμει αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα βάλουμε νερό στο κρασί μας γύρω από τις αρχές αντιμετώπισης αυτής της επένδυσης».
Ακόμη είπε ότι είμαστε,
«υπέρ της νομιμότητας, του δημόσιου συμφέροντος και της προστασίας του περιβάλλοντος, παρότι υπάρχουν και πολιτικά ζητήματα»,
Από την άλλη πλευρά η επενδύτρια εταιρία δήλωσε ότι,
«θέλουμε και επιδιώκουμε να δημιουργήσουμε και να αναπτύξουμε εποικοδομιτική σχέση με το υπουργείο προς όφελος όλων των ενδιαφερομένων».
«θέλουμε και επιδιώκουμε να δημιουργήσουμε και να αναπτύξουμε εποικοδομιτική σχέση με το υπουργείο προς όφελος όλων των ενδιαφερομένων».
Διαβάζοντας λοιπόν τις δηλώσεις των δύο πλευρών το πρώτο ερώτημα που τίθεται και η αρχική απορία που δημιουργείται είναι αν τελικά η κατάληξη θα είναι η δυνητική αλλοίωση του αρχικού/υφιστάμενου επενδυτικού σχεδίου και έργου, με κίνδυνο να γίνει «μισή δουλειά», κάτι που ίσως βολέυει τόσο στο σημερινό πολιτικό σκηνικό, όσο και στο επιχειρηματικό σκέλος με την εταιρία να βλέπει την ευκαιρία να ανακάμψει, να θέλει να κερδίσει το χαμένο οικονομικό έδαφος και τελικά να παραμείνει «ζωντανή» στο συγκεκριμένο επενδυτικό παιχνίδι, με πιο συντηρητικούς, αλλά σίγουρα αφαλείς κερδοσκοπικούς όρους.
Έχει αναφερθεί και στο παρελθόν (Αλυσίδα με συγκεριμένους κρίκους η μεταλλευτική παραγωγή/http://greenminerals.blogspot.se/2015/12/blog-post_30.html και Μεταλλουργία χωρίς "Σκουριές" δεν γίνεται/http://greenminerals.blogspot.se/2016/01/blog-post.html) ότι η αναπτυξιακή βιωσιμότητα και η συνολική αξία της συγκεκριμένης επένδυσης συνδέεται και συναρτάται με την ολοκληρωμένη μεταλλευτική και μεταλλουργική αξιοποίηση και των τριών "επί του παρόντος" κοιτασμάτων της περιοχής. Των δύο βασικών (μολύβδου-ψευδαργύρου) και πολύτιμων (χρυσού-αργύρου) μετάλλων στην Ολυμπιάδα και το Στρατώνι, και του ενός χαλκού-χρυσού στις Σκουριές. Η πρόσθετη σε κάθε περίπτωση αξία προκύπτει από την καθετοποιημένη παραγωγική λειτουργία που μέσα από την συνεχή κοιτασματολογική έρευνα, την εξορυκτική δραστηριότα, τον εμπλουτισμό και την μεταλλουργία οδηγεί σε συμπυκνώματα σφαλερίτη και γαληνίτη, και μεταλλικά προϊόντα χαλκού και χρυσού. Οποιαδήποτε απόκλιση από το συγκεκριμένο μοντέλο εκμετάλλευσης αφαιρεί ένα μεγάλο μέρος από την περιεχόμενη μεταλλευτική αξία του βεβαιωμένου πλουτοπαραγωγικού δυναμικού και λειτουργεί σε βάρος του δημόσιου συμφέροντος, των προσδοκιών του ελληνικού λαού, της δημιουργίας πρόσθετων θέσεων απασχόλησης και της ευρύτερης κοινωνικό-οικονομικής σταθερότητας.
Η παραγωγική αξιοιποίηση του ορυκτού πλούτου είναι αναπτυξική επιλογή στη βάση "κατ'αρχήν", επιστημονικών, παραγωγικών και οικονομικών δεδομένων. Η όποια πολιτική προσέγγιση θα πρέπει να έχει εθνικά χαρακτηριστικά και να στοχεύει στο συμφέρον όλων των πολιτών στο σύνολο της χώρας. Σε τοπική ή περιφερειακή κλίμακα η όποια πολιτική θεώρηση θα πρέπει να αφορά το σύνολο της εκεί κοινωνίας και όχι μόνο συγκεριμένα επιλεγμένες ομάδες κατοίκων και μη.
