Διαβάζει κανείς,
αραιά και που πλέον, αρνητικές απόψεις και σχόλια σχετικά με την παραγωγική
αξιοποίηση των κοιτασμάτων της ΒΑ Χαλκιδικής, με προέλευση από πηγές που προφανώς δεν γνωρίζουν πολλά πράγματα για
τον τροπο που προσεγγίζεται, τι περιλαμβάνει και ποια είναι η αναπτυξιακή
σημασία των αποτελεσμάτων στα οποία καταλήγει η Οικονομική Γεωλογία.
Ξέρετε, αυτής της γεωεπιστημονικής ειδικότητας που εντοπίζει ένα ευνοϊκό
μεταλλογενετικά γεωλογικό περιβάλλον, εξετάζει τα μεταλλοφόρα συστήματα που
υπάρχουν, αξιολογεί το κοιτασματολογικό ενδιαφέρον, εκτιμά το αποθεματικό
δυναμικό και την εκμεταλλευσιμότητα, προτείνει τον τροπο εξόρυξης, ερευνά τις
δυνατότητες και προωθεί κατάλληλες τεχνολογίες εμπλουτισμού και μεταλλουργίας,
σχεδιάζει και εφαρμόζει βέλτιστες πρακτικές διαχείρισης των περιβαλλοντικών
εποοτώσεων, συμπεριλαμβανομένης της αποκατάστασης και νέων αναπτυξιακών χρήσεων
γης. Ακόμη η γεωεπιστήμη της Οικονομικής Γεωλογίας
παρακολουθεί από κοντά τις διεθνείς εξελίξεις στη ζήτηση των ορυκτών πρώτων
υλών (ΟΠΥ), κυρίως αυτών που βρίσκονται στο επίκεντρο και θεωρούνται
απαραίτητες για τις τεχνολογίες αιχμής και ελέγχουν το παρόν και το μέλλον σε
ότι αφορά στις νέες χρήσεις που υπηρετούν την καινοτομία και την βιώσιμη ανάπτυξη.
Είναι επίσης θέμα και εντάσσεται στο πορφόλιο της Οικονομικής Γεωλογίας η
πρόβλεψη των μεσο-, μακροοικονομικών μεγεθών στους τομείς των
ΟΠΥ με αναφορά στην οικονομία σε εθνικό, περιφερειακό και τοπικό επίπεδο, το
δημόσιο και κοινωνικό συμφέρον που αφορά στη δημιουργία νέων θέσεων απασχόλησης,
και τα φορολογικά και αλλά έσοδα που εισπράττει το κράτος. Και ενώ λοιπόν η
Οικονομική Γεωλογία έχει αυτή τη πολυδιάστατη και πολύπλευρη επιστημονικά
δραστηριότητα και παρέχει ένα μεγάλο εύρος αποτελεσμάτων υπάρχουν μερικοί που
πολύ απλά και εύκολα προβαίνουν σε «βαρυσήμαντες»
δηλώσεις για μεταλλευτικά θέματα που εκ των πραγμάτων δεν τα γνωρίζουν και πολύ
περισσότερο δεν τα καταλαβαίνουν, ή αν θέλετε τα προσεγγίζουν επιλεκτικά.
Η ταχύτατα
εξελισσόμενη ενεργειακή μετάβαση με νέες τεχνολογίες, και ήπιες πηγές και
μορφές ενέργειας στο προσκήνιο, οι προϋποθέσεις και οι στόχοι της πράσινης
οικονομίας, και οι λειτουργικές ανάγκες της αποκαλούμενης «ηλεκτρικής»
κοινωνίας βασίζονται σε μεγάλο βαθμό στη αποθεματική και παραγωγική βιωσιμότητα
συγκεκριμένων ΟΠΥ, των οποίων η ζήτηση αυξάνεται με θεαματικό τρόπο και
συνεχείς ανοδικές τάσεις. Με την κατάσταση αυτή πλέον δεδομένη θα μπορούσε
κανείς να χαρακτηρίσει την περίοδο που διανύουμε σαν μία από τις σημαντικότερες
ιστορικά εποχές για τις ΟΠΥ. Στο πλαίσιο αυτό όλες οι χώρες προσπαθούν η κάθε
μια με τη σειρά της και από την πλευρά της, να έχουν πρώτο παραγωγικό ρόλο σε
όσο το δυνατόν περισσότερες ΟΠΥ. Είναι κάτι που διαπιστώνει κανείς εύκολα σε
καθημερινή βάση, παρακολουθώντας απλά την σχετική ειδησεογραφία.
Η Ελλάδα είναι και
μεταλλευτική χώρα και αυτό προκύπτει από την παραγωγική της βιομηχανικά συμμετοχή
στις προμήθειες νικελίου, αλουμινίου,μολύβδου, ψευδαργύρου, λευκολίθου,
σημαντικού αριθμού βιομηχανικων ορυκτών και ποιοτικών τύπων μαρμάρου. Έχει δε
όλες τις κοιτασματολογικές δυνατότητες να διεκδικήσει σπουδαιότερο ρόλο σε
ευρωπαϊκό επίπεδο με την προβλεπόμενη παραγωγή χαλκού, χρυσού, αργύρου από την
αξιοποίηση των κοιτασμάτων της ΒΑ Χαλκιδικής, την ολοκληρωμένη μελέτη
εκμεταλλευσιμότητας και ενδεχόμενης αξιοποίησης των μεταλλοφόρων συγκεντρώσεων
χρωμίτη αλλά και προσέγγισης της οικονομικής γεωλογίας και του αποθεματικού
δυναμικού σπανίων γαιών καθώς και μαγγανίου, αντιμονίου, γραφίτη, φωσφοριτων
και άλλων κρίσιμων ΟΠΥ που ίσως δεν έχουν ερευνηθεί κοιτασματολογικα στην ίδια
κλίμακα γεωλογικής παρατήρησης.
Η χώρα μας έχει
λοιπόν όλα τα τα γεωλογικά «εφόδια» και κοιτασματολογικά «φόντα» για να
καταστεί πρωταγωνιστής και όχι ουραγός των εξελίξεων. Αρκεί αυτοί που παίρνουν
τις αποφάσεις και χαράζουν την αναπτυξιακή στρατηγικη και ευθύνονται για τις
τύχες της χώρας να λαμβάνουν σε κάθε περίπτωση υπόψη τους τις προτάσεις αυτών
που στηρίζονται στην επιστημονική τεκμηρίωση και προκύπτουν αποδεδειγμένα από την
σχετική επαγγελματική κατάρτιση και εμπειρία που διαθέτουν. Εδώ δεν έχουν θέση
οι προσωπικές φιλοδοξίες και συμφέροντα, ούτε οι αγκυλώσεις και σκοπιμότητες
που ταλαιπωρούν χρόνια τώρα την χώρα και τον ελληνικό λαό. Γιατί αξίζουμε μια πολυμορφική
ανάπτυξη που λαμβάνει υπόψη της τα συγκκριτικά μας πλεονεκτήματα και απλώνεται
σε όλα τα μήκη και πλάτη της χώρας. Γιατί η εργασιακή απασχόληση
στα μεταλλεία Κασσανδρας δεν είναι θέμα στατιστικής και αριθμών. Ούτε υποθετική
και εικονική, αλλά αληθινή πραγματικότητα. Και το γεγονός αυτό αποτελεί το
μεγαλύτερο κέρδος και όφελος μιας χώρας, αλλά και η καλύτερη δυνατή ανταπόκριση
και ανταμοιβή στον κάθε έλληνα πολίτη. Γιατί το δικαίωμα της εργασίας είναι το
βασικό και υπέρτατο ζητούμενο κάθε σύγχρονης κοινωνίας.
Ρόλος
και δουλειά λοιπόν του κάθε εμπειρογνώμονα, στην περίπτωση αυτή του
γεωεπιστημονα οικονομικού γεωλόγου είναι να τεκμηριώσει και να αναδείξει την
αναπτυξιακή σημασία, δυναμική και προοπτική που έχει η αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου
στην εθνική οικονομία της χώρας αλλά και στην τοπική κοινωνία. Από εκεί και
πέρα είναι θέμα της κάθε δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης και κοινοβουλίου να
αποφασίσει αν θέλει να εντάξει τον
ορυκτό πλούτο στη αναπτυξιακή στρατηγική και την παραγωγική οικονομία της
χώρας. Όπως επίσης να επιλέξει με ποιο επιχειρηματικό τρόπο θα γίνει. Θα είναι
το δημόσιο ή θα αναζητηθεί η δυνατότητα του ιδιωτικού τομέα. Μετά από αυτό το
όλο θέμα περνάει σταδιακά στα χέρια των τεχνοκρατών που εισηγούνται και έχουν
την ευθύνη υλοποίησης του επιχειρησιακού σχεδίου και της λειτουργίας της
παραγωγής, τηρώντας πάντα την σχετική εθνική νομοθεσία, και σύμφωνα φυσικά με τους
όρους που έχει θέσει η εκγριτική απόφαση. Ένα παράδειγμα από τη Σουηδία είναι
ότι οι δύο μεγάλες μεταλλευτικές εταιρείες της χώρας η μια είναι 100% δημόσια
και η άλλη 100% ιδιωτική. Και οι δύο λειτουργούν με τεχνολογίες αιχμής που
σχεδιάζονται, δοκιμάζονται και εφαρμόζονται, πάντα με ευθύνη των αρμόδιων
τεχνικών, και αναφέρονται στη μεταλλευτική παραγωγική αλυσίδα συνολικά. Η
διαδικασία αυτή όπως περιγράφεται παραπάνω θα μπορούσε να είναι η βέλτιστη ροή
πρακτικής εφαρμογής κάθε επιχειρηματικού και επιχειρησιακού σχεδίου που
αναφέρεται στην παραγωγική αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου.
