Είναι
γεγονός η μεταλλευτική άνοιξη που διανύει εδώ και μερικά χρόνια η Ευρώπη
αποδεικνύεται απόλυτα τόσο σε πολιτκό, ερευνητικό, επενδυτικό, όσο και
παραγωγικό επίπεδο. Συγκεκριμένα οι,
·
ορυκτές πρωτες
ύλες βρίκονται στο αναπτυξιακό επίκεντρο.
·
η μεταλλευτική
βιομηχανία επιλέγει την ερευνητική σύμπραξη για την ανάπτυξη και εφαρμογή
καινοτόμων τεχνολογιών έρευνας παραγωγής
·
οι πολίτες
αναζητούν την ανταγωνιστικότητα, την δημιουργία απασχόλησης, την κοινωνική
πρόοδο και την περιβαλλοντική προστασία μέσα από την αξιοποίηση των κρίσιμων
ορυκτών "πράσινης" και υψηλής τεχνολογίας.
·
πολλές
καταρρίπτουν το ένα μετά το άλλο δικό τους ιστορικό ρεκόρ παραγωγής μετάλλων
και ορυκτών. Συγκεκριμένα μόλις χθες το Γεωλογικό Ινστιτούτο Φινλανδίας ανακοίνωσε
ότι η παραγωγή χρυσού στην χώρα πέρυση «έπιασε» για πρώτη τα 11.000 κιλά, αξίας
400 εκ ευρώ, ενώ υπολογίζεται ότι σε 5 χρόνια θα ξεπεράσει τα 18.000 κιλά.
Ενώ
λοιπόν στην Ευρώπη και παγκόσμια η αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου βρίσκεται
στην κορυφή της αναπτυξιακής ατζέντας στην Ελλάδα αλλού αρμενίζουμε. Προφανώς
δεν έχουμε καταλάβει τίποτα. Σταματήσαμε να σκεφτόμαστε και να δημιουργούμε. Δεν
είναι περίεργο που είμαστε τελευταίοι στην οικονομία και πρώτοι στην ανεργία.
Αλλά βέβαια στην Ελλάδα η τύχη της χώρας αποφασίζεται από τοπικά και
μικροπολιτικά συμφέροντα. Επιτήδιοι που δηλητηριάζουν την σκέψη απλών ανθρώπων με ανακρίβειες και ψέμματα. Επενδύουν
στην αποκόμιση πολιτικών κερδών και αλλάζουν τις απόψεις τους όπως τους
βολέυει. Σαν μηχανικοί κατέστρεψαν πόλεις και παραλίες, τώρα υπερασπίζονται
τάχα το περιβάλλον. Σαν δασολόγοι μοίραζαν αποφάσεις χωρίς περιορισμούς, τώρα
σαν πολιτικοί από καραμπόλα, νοιάζονται δήθεν για τα δένδρα. Νέοι πολιτικοί
χωρίς ίχνος τσίπ(ρ)ας, ενώ στην προ-εξουσιομανίας εποχή ήταν με τους
εργαζόμενους, τώρα σε μια εποχή άκρατης εξουσιομανίας είναι με τους αντιπάλους
των εργαζόμενων. Επιστήμονες που θυσιάζουν την επαγγελματική τους αξιοπρέπεια
και γνώσεις για λίγη ευκαιριακή και πρόσκαιρη εξουσία. Οι ίδιοι τους πριν από
χρόνια συμμετείχαν σε μελέτες μεταλλευτικών εταιριών με στόχο την εκμετάλλευση.
Τώρα γιατί άραγε εκφράζονται διαφορετικά. Ξαναπήγαν σχολείο και τα έμαθαν
αλλοιώς ή απλά έμπλεξαν με "κακές" παρέες. Εκτός και αν έκαναν ειδικά
μαθήματα στις κολοτούμπες. Όλα αυτά μπαίνουν εύκολα στο μυαλό των εκ των
πραγμάτων ταλαιπωρημένων και απογοητευμένων πολιτών και δημιουργούν την
σημερινή αντιμεταλλευτική αντίληψη. Ο κόσμος αντδρά σε κάθε είδηση που αφορά
στην εξόρυξη και την αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου λες και θα έρθει το τέλος
του σύμπαντος. Συμβαίνουν απίστευτα πράγματα από επιτηδευμένα άτομα σε βάρος
των συμφερόντων του κοινού καλού και της χώρας. Να λοιπόν γιατί αλλού η
ανάπτυξη προοδεύει και στην Ελλάδα είναι αρνητική. Δυστυχώς οι πολιτικές και η
στρατηγική είναι για αυτούς που ξέρουν, θέλουν και μπορούν. Η Ελλάδα δεν ανήκει
προφανώς στην κατηγορία αυτή. Αντίθετα σύμφωνα με το νέο «αριστερό» λεξιλόγιο
αυτοί που κοπιάζουν για να επιβιώσουν και να ζήσουν τίμια ονομάζονται
«πουλημένοι εργαζόμενοι και είλωτες, ενώ αυτοί που εμποδίζουν την πρόοδο και δυναμιτίζουν
την κοινωνική συνοχή ονομάζονται αγωνιστές. Είναι λοιπόν καιρός να πέσουν οι
«αριστερές» μάσκες και να σταματήσει ο κλεφτοπόλεμος. Να δηλωθεί καθαρά και ξάστερα
ότι για την σημερινή αριστερά, όπως η ίδια θέλει να αποκαλείται, η μη
αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου της χώρας είναι πολιτική θέση και επιλογή. Στην
δική τους ανάπτυξη τα μεταλλεία και οι εργαζομενοί τους δεν έχουν θέση. Καιρός
να τελειώνει η ιστορία αυτή για να ξέρει ο καθένας με ποιους και με τι έχει να
κάνει.
