EURARE- Οι Σπάνιες Γαίες ενισχύουν τις «πράσινες» τεχνολογίες, προσθέτουν βιομηχανική αξία και αλλάζουν τα αναπτυξιακά δεδομένα στην Ευρώπη και την Ελλάδα

Οι Σπάνιες Γαίες βρίσκονται στο αναπτυξιακό προσκήνιο Ευρωπαϊκής πρότασης έργου EURARE -Development of a sustainable exploitation scheme for Europe’s Rare Earth ore deposits Development-, στην οποία συμμετέχει και η Ελλάδα. Συγκεκριμένα πρόκειται για την πρώτη οργανωμένη και συντονισμένη ερευνητική παρέμβαση για την δημιουργία μιας βιώσιμης παραγωγικής και οικονομικής αλυσίδας στην ευρωπαϊκή βιομηχανία σπανίων γαιών. Στο πλαίσιο του έργου θα μελετηθούν κοιτάσματα και μεταλλοφορίες σπανίων γαιών στην Σουηδία, Νορβηγία, Φινλανδία, Δανία/Γροιλανδία και στην Ελλάδα. Βασικός στόχος η αποθεματική εκτίμηση του συνολικού κοιτασματολογικού δυναμικού σπανίων γαιών στην Ευρώπη, η εφαρμογή καινοτόμων και φιλικών στο περιβάλλον μεθόδων εμπλουτισμού και μεταλλουργίας, και οι βιομηχανικές χρήσεις στις «πράσινες» τεχνολογίες. Στο έργο συμμετέχουν πολυτεχνικές σχολές, πανεπιστήμια, γεωλογικά ινστιτούτα, μεταλλευτικές εταιρείες και βιομηχανίες τελικών προϊόντων με παραγωγικό και συμβουλευτικό ρόλο, όπως για παράδειγμα είναι η NOKIA, HP και RENAULT. Σήμερα η ευρωπαϊκή βιομηχανία σπανίων γαιών, που καταναλώνει περίπου το 14% της παγκόσμιας παραγωγής, είναι σχεδόν 100% εξαρτημένη σε εισαγωγές από την Κίνα, την στιγμή μάλιστα που η ζήτηση τείνει αυξανόμενη με ρυθμό 8-11% τον χρόνο λόγω νέων χρήσεων σε «πράσινες» τεχνολογίες. Η πρόσφατη απόφαση της Κινέζικης κυβέρνησης να περιορίσει τις εξαγωγές σπανίων γαιών, με βασικό στόχο να τροφοδοτεί αποκλειστικά μόνο την εγχώρια βιομηχανία υψηλής τεχνολογίας και να δημιουργεί ποιοτικότερες ευκαιρίες απασχόλησης στην χώρα, μειώνει ακόμη περισσότερο τις δυνατότητες της Ευρώπης να καλύψει τις δικές της ανάγκες σε πρώτες ύλες. Το έργο EURARE έρχεται να δημιουργήσει την λειτουργική δομή μιας αυτοδύναμης βιομηχανίας σπανίων γαιών στην Ευρώπη, με την αξιοποίηση των δικών της κοιτασματολογικών πηγών, την εφαρμογή βέλτιστων μεθόδων ανάκτησης όλων των μετάλλων που ανήκουν στην ομάδα  των σπανίων γαιών, π.χ. Λανθάνιο, Νεοδύμιο, Δυσπρόσιο κλπ. Στην Ελλάδα θα υπάρξουν σχετικές εφαρμογές και αποτελέσματα τόσο σε πρωτογενείς όσο και δευτερογενείς κοιτασματολογικές πηγές σπανίων γαιών. Σε κάθε περίπτωση πρόκειται για μία αγορά ορυκτών πρώτων υλών με υψηλή προστιθέμενη αξία την στιγμή που για παράδειγμα οι τιμές για το Νεοδύμιο και το Δυσπρόσιο ανέρχονται περίπου σε 400-500 και 2.500-3.000 ευρώ το κιλό, αντίστοιχα. Ακόμη λοιπόν μια μεγάλη ευκαιρία και νέα πρόκληση για την Ελλάδα, άλλη μια μοναδική προφορά του Ορυκτού Πλούτου στην βιώσιμη ανάπτυξη της χώρας. 

ΕΘΝΙΚΟΠΑΤΡΙΩΤΙΚΕΣ ΑΚΡΟΒΑΣΙΕΣ

Το 50% των νέων είναι άνεργοι, 1000 μικρομεσαίες επιχειρήσεις κλείνουν κάθε εβδομάδα, 50 δις απλήρωτοι φόροι, χρέος που ανέρχεται στο 160% του ΑΕΠ, συνεχόμενη πτώση του ΑΕΠ στα τελευταία 5 χρόνια με ποσοστό που ανέρχεται στο πρώτο τρίμηνο του 2012 σε 65%. Και βέβαια στην περίπτωση αυτή τα στατιστικά στοιχεία περιγράφουν ακριβώς την κατάσταση, και δεν ισχύει αυτό που συνήθως λέγεται ότι οι αριθμοί ευημερούν αλλά ο λαός υποφέρει. Υπάρχουν λοιπόν Έλληνες που αισθάνονται περήφανοι για την σημερινή κοινωνική, εργασιακή, οικονομική και αναπτυξιακή κατάρρευση; Μάλλον ναι, αφού η πλειοψηφία (με βάση τουλάχιστον τα αποτελέσματα των πρόσφατων εκλογών), εγκλωβισμένη στην βάση μιας καθαρά εθνικοπατριωτικής αντίληψης, επιλέγει να φορτώσει το ελληνικό πρόβλημα στις πλάτες των άλλων ευρωπαίων πολιτών. Θεωρείται μάλιστα αυτονόητο το γεγονός ότι η λύση του είναι δικό τους θέμα και υποχρέωση. Στο πλαίσιο αυτό καλλιεργούνται επίσης εσωτερικά ξενοφοβικά φαινόμενα. Η εσωστρεφής αυτή τακτική έχει οδηγήσει την χώρα στην απομόνωση. Και δεν πρόκειται πλέον για απόψεις και θέσεις κάποιων κυβερνητικών παραγόντων, γραφειοκρατών των Βρυξελλών, περιφερομένων τραπεζιτών ή κατευθυνόμενων οικονομικών κύκλων, αλλά αφορά την φορά αυτή στην κοινή γνώμη και το λαϊκό αίσθημα που διαμορφώνονται μεταξύ των απλών ευρωπαίων πολιτών, που φαίνεται ότι χρεώνουν ολοένα και περισσότερο στην Ελλάδα την αβεβαιότητα, το αδιέξοδο και την παράταση της κρίσης. Ακόμη και αυτοί που μέχρι τώρα έδειχναν κατανόηση έχασαν την υπομονή τους. Πρόσφατη έρευνα στην Φινλανδία έδειξε ότι περισσότεροι από 60% Φιλανδοί επιθυμούν την έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη. Οι ευρωπαίοι φορολογούμενοι θεωρούν ότι ενισχύουν οικονομικά μια χώρα που δεν συνεργάζεται όσο θα έπρεπε. Πέρυσι δημιουργήθηκε ένα κύμα αλληλεγγύης με πολλούς Ευρωπαίους να επιλέγουν την Ελλάδα σαν τουριστικό προορισμό, κάτι που δεν ισχύει και τείνει να εξαφανισθεί φέτος. Από την άλλη πλευρά είναι διαπιστωμένο ότι η παραγωγική οικονομία αποτελεί την μοναδική προοπτική βιώσιμης ανάπτυξης. Αυτό όμως προϋποθέτει εξωστρεφείς χειρισμούς. Απαιτεί ευρωπαϊκό προσανατολισμό, διεθνείς συνεργασίες και ευνοϊκό επενδυτικό περιβάλλον. Οι τύχες της χώρας για τα επόμενα χρόνια εξαρτάται ήδη από ευρωπαϊκά χρηματοδοτικά πρωτόκολλα (π.χ. ΕΣΠΑ) και αναπτυξιακούς θεσμούς και εργαλεία (π.χ. Ευρωπαϊκή Στρατηγική 2020, Πρωτοβουλία για την Καινοτομία). Στην κατεύθυνση αυτή, αυτό που πρωτίστως οφείλουμε να κάνουμε είναι με δεδομένα το επενδυτικό ενδιαφέρον και το υψηλό τεχνογνωσιακό επίπεδο να αξιοποιήσουμε με τόλμη και χωρίς κανένα δισταγμό το πλουτοπαραγωγικό δυναμικό της χώρας ξεκινώντας από τις πρώτες ύλες. Είναι φανερό ότι οι χώρες εντός ευρωζώνης είναι προετοιμασμένες για παν ενδεχόμενο. Η Ελλάδα όμως;