Μετά από πολλά χρόνια επιχειρηματικής εσωστρέφειας και εγκλωβισμού, μακριά από τις αξίες και την σιγουριά της πραγματικής οικονομίας, η δυναμική και το περιεχόμενο των επενδύσεων, σε παγκόσμιο επίπεδο, αλλάζουν χαρακτηριστικά επιλέγοντας ολοένα και περισσότερο τους παραδοσιακά πλέον αξιόπιστους αναπτυξιακούς κλάδους όπως είναι αυτός της μεταλλευτικής βιομηχανίας πολυτίμων μετάλλων. Το σχετικά θετικό επενδυτικό κλίμα που έχει λοιπόν διαμορφωθεί βρίσκεται ακόμη σε πλήρη εξέλιξη και οι περισσότεροι συμφωνούν ότι η προοδευτικά ανοδική πορεία θα συνεχισθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα. Η τρέχουσα αύξηση στην ζήτηση, σε συνδυασμό με εμπορικούς περιορισμούς που επιβάλλονται στην διάθεση, ανεβάζει τις τιμές των πολυτίμων μετάλλων σε διαρκώς υψηλότερα επίπεδα. Βέβαια, η αυξανόμενη ζήτηση δεν οφείλεται μόνο στις πρόσθετες ανάγκες που προκύπτουν από τις βιομηχανικές χρήσεις των πολυτίμων μετάλλων, αλλά και από τον διαχρονικό ρόλο τους στην συγκέντρωση και αποταμίευση πλούτου με σταθερότερη γενικά αξία. Οι φόβοι που συνοδεύουν την κρίση του σημερινού οικονομικού συστήματος, με αποτέλεσμα την πτώση των χρηματιστηριακών αγορών, τον πόλεμο των νομισμάτων, την αναπτυξιακή ύφεση και την εργασιακή συρρίκνωση, οδηγούν πολλούς επενδυτές στην εξαργύρωση και μετατροπή του κεφαλαίου που διαθέτουν σε χρυσό, άργυρο, πλατίνα και παλλάδιο. Οι κεντρικές τράπεζες, που στο παρελθόν πουλούσαν μέρος του χρυσού τους, προσφεύγουν τώρα στην αγορά του για την ενίσχυση των αποθεμάτων τους. Χώρες όπως η Κίνα, η Ινδία, η Βραζιλία αντικαθιστούν τα αποθέματα των ξένων νομισμάτων (κύρια αμερικανικών δολαρίων) που έχουν, με πολύτιμα μέταλλα, γεγονός που εδραιώνει και κάνει πιο επιτακτική την μεγάλη ζήτηση τους. Με την σημερινή εξέλιξη των πραγμάτων είναι σίγουρο ότι τα πολύτιμα μέταλλα θα συνεχίσουν να αποτελούν βασική οικονομική επιλογή των κεντρικών τραπεζών αλλά και των μεμονωμένων επενδυτών. Με την παρακάτω αναφορά στο καθένα από τα πολύτιμα μέταλλα ξεχωριστά μπορεί κάποιος να αντιληφθεί για ποιους λόγους αποτελούν αντικείμενο και προτεραιότητα πολλών νέων επιχειρηματικών πρωτοβουλιών.
o Η συγκέντρωση χρυσού αποτελεί τον ασφαλέστερο και αποτελεσματικότερο τρόπο δημιουργίας πλούτου στην ιστορία της ανθρωπότητας. Έχει διαπιστωθεί ότι ο χρυσός αντιστέκεται και διατηρεί την αξία του απέναντι σε πολιτικές και οικονομικές κρίσεις. Για τον λόγο αυτό οι τελευταίες οδηγούν συχνά σε εντατικοποίηση επενδυτικών και επιχειρηματικών κινήσεων που αφορούν στην παραγωγική εκμετάλλευση χρυσοφόρων κοιτασμάτων του πλανήτη.
o Ο άργυρος αποτελεί την βάση της νομισματικής πολιτικής διαφόρων χωρών, και πέρα των πολλών βιομηχανικών χρήσεων, οι τιμές του κυμαίνονται και διαμορφώνονται ανάλογα με την εκάστοτε αξία του χρυσού. Όπως και στην περίπτωση του κίτρινου μετάλλου παρατηρείται σήμερα αύξηση της κοιτασματολογικής αξιοποίησης του.
o Η πλατίνα και το παλλάδιο έχουν ευρεία χρήση στην βιομηχανία και παρά το γεγονός ότι δεν έχουν την ιστορική διαδρομή και αξία του χρυσού και του αργύρου, παρουσιάζουν στα τελευταία χρόνια διαρκή και δυναμική αναπτυξιακή δραστηριότητα κύρια σε ότι αφορά στην πραγματοποίηση επενδύσεων εξόρυξης και μεταλλουργίας.
Ο χρυσός και ο άργυρος βρίσκονται και αποτελούν το παραγωγικό επίκεντρο εκμετάλλευσης των πολυμεταλλικών κοιτασμάτων ΒΑ Χαλκιδικής (Ολυμπιάδας, Στρατωνίου/Μαύρων Πετρών/Πιάβιτσας, Σκουριών) και Θράκης (Περάματος, Σαππών), ενώ δυναμικό οικονομικό ενδιαφέρον παρουσιάζουν και οι περιεκτικότητες παλλαδίου, κύρια στο μετάλλευμα πορφυρικού χαλκού των Σκουριών. Η μεταλλουργική παραγωγή πολυτίμων μετάλλων στην Ελλάδα μπορεί πλέον να θεωρηθεί ικανή πραγματικότητα, σε μια περίοδο μάλιστα που οι τιμές τους βρίσκονται στα υψηλότερα επίπεδα από ποτέ (η τιμή ουγγιάς του χρυσού αναμένεται να ξεπεράσει το φράγμα των 2.000 δολαρίων πριν το τέλος του 2011). Μαζί με το αποθεματικό δυναμικό πολυτίμων μετάλλων άλλων περιοχών, άλλων κρίσιμων ορυκτών πρώτων υλών, όπως του αντιμονίου και των σπανίων γαιών, αλλά και των βασικών μετάλλων μολύβδου, ψευδαργύρου, χαλκού, νικελίου και αλουμινίου, η παραγωγική αξιοποίηση της συνολικής μεταλλευτικής αξίας του ορυκτού πλούτου της χώρας αποτελεί ίσως την μοναδική, την αποδοτικότερη και την πιο ρεαλιστική δυνατότητα εξόδου από το σημερινό αναπτυξιακό «τέλμα». Η εθνική, περιφερειακή και τοπική οικονομία θα έχουν πολλαπλά ανταποδοτικά οφέλη με την μορφή είσπραξης φόρων, θεσμοθέτησης ειδικών τελών, δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας και έμμεσης απασχόλησης, αύξησης της παράπλευρης επιχειρηματικότητας και ενίσχυσης των σχετικών προγραμμάτων εκπαίδευσης και έρευνας. Είναι σίγουρο ότι οι τρέχουσες επενδύσεις και οι συντεταγμένες κινήσεις του κράτους για πιθανή αξιοποίηση των δημόσιων μεταλλευτικών χώρων διαμορφώνουν συνθήκες και προοπτικές αναπτυξιακής βιωσιμότητας, και εγγυώνται ότι, και στην περίπτωση της Ελλάδας, το μέλλον που διαγράφεται μπορεί και πρέπει να είναι «χρυσό».
Τετάρτη 24 Αυγούστου 2011
Πέμπτη 11 Αυγούστου 2011
CALL FOR TENDERS ON RAW MATERIALS: STUDY ON INNOVATIVE TECHNOLOGIES AND POSSIBLE PILOT PLANTS
The EU raw materials strategy recognises that innovation policy, which covers demand-based and supply-side measures, can play a crucial role in achieving the main policy goals set out in this strategy. It states that there is a need for innovation along the entire value chain, including exploration, extraction, sustainable processing, eco-design, recycling, new materials, substitution, resource efficiency and land use planning. For this reason, the Commission is considering the launch of an Innovation Partnership on Raw Materials – in line with the 'Innovation Union' flagship initiative.
The proposed partnership should stimulate innovation
• to explore and extract more efficiently and safely;
• to re-use and recycle more;
• to find alternatives/substitutes for critical or environmentally/energy demanding raw
materials;
• to be more resource efficient by decoupling resource use from growth, and;
• to mitigate the overall negative impact by global extraction and use of raw materials.
Fields to be covered by the tenders related studies are exploration and exploitation of raw materials on land and in marine environments, such as computer-animated modelling and simulation, geoengineering, microbiology, mining engineering, remote-controlled underground mining and related mechanical engineering, innovations for collecting, sorting, and re-use and recycling technologies including product and service design including efficient dismantling aimed at increasing the quantity and quality of recycled materials. Specific attention shall be given to the following main areas:
• Exploration, and safe exploitation, including environmentally-sound mining technologies or extraction technologies;
• mineral processing and refinements technologies, solutions for high-grade recycling including accumulation, enrichment, collecting and sorting;
• alternatives / substitution for three critical raw materials; or those of a significant hazardous potential
The study is to be awarded in the context of the EU 2020 strategy flagship initiative on Innovation Union and on the basis of the European Raw Materials Initiative.
The purpose of the proposed study is to support the European Commission in carrying out an analysis of potential pilot plants, technological processes and techniques which could demonstrably improve the availability of non-energy non-agricultural raw materials. This study should also serve to demonstrate the potential contribution such pilot plants could make to improve the competitiveness of the European economy. It should cover the entire raw materials value chain including exploration, extraction, processing, and substitution or respectively finding alternative solutions of these materials as well as recycling and land use planning. This means that clear improvements should be shown in terms of economic feasibility and environmentally-sound management of raw materials (primary and secondary), management of downstream products as well improvements in resource efficiency and social impacts. In terms of content, the study will, in particular, identify and assess the desirability, feasibility and added value (cost and benefits, including acceleration of benefits to the civil society) of possible new innovative plants and technical applications in the areas mentioned above that may act as drivers for new business models that would provide a real advantage for Europe. The study report will provide technical input to the future work of the Commission in relation to its policies and organizational structures involved in Innovation.
Deadline for submission of tenders is 9/9/2011.
The proposed partnership should stimulate innovation
• to explore and extract more efficiently and safely;
• to re-use and recycle more;
• to find alternatives/substitutes for critical or environmentally/energy demanding raw
materials;
• to be more resource efficient by decoupling resource use from growth, and;
• to mitigate the overall negative impact by global extraction and use of raw materials.
Fields to be covered by the tenders related studies are exploration and exploitation of raw materials on land and in marine environments, such as computer-animated modelling and simulation, geoengineering, microbiology, mining engineering, remote-controlled underground mining and related mechanical engineering, innovations for collecting, sorting, and re-use and recycling technologies including product and service design including efficient dismantling aimed at increasing the quantity and quality of recycled materials. Specific attention shall be given to the following main areas:
• Exploration, and safe exploitation, including environmentally-sound mining technologies or extraction technologies;
• mineral processing and refinements technologies, solutions for high-grade recycling including accumulation, enrichment, collecting and sorting;
• alternatives / substitution for three critical raw materials; or those of a significant hazardous potential
The study is to be awarded in the context of the EU 2020 strategy flagship initiative on Innovation Union and on the basis of the European Raw Materials Initiative.
The purpose of the proposed study is to support the European Commission in carrying out an analysis of potential pilot plants, technological processes and techniques which could demonstrably improve the availability of non-energy non-agricultural raw materials. This study should also serve to demonstrate the potential contribution such pilot plants could make to improve the competitiveness of the European economy. It should cover the entire raw materials value chain including exploration, extraction, processing, and substitution or respectively finding alternative solutions of these materials as well as recycling and land use planning. This means that clear improvements should be shown in terms of economic feasibility and environmentally-sound management of raw materials (primary and secondary), management of downstream products as well improvements in resource efficiency and social impacts. In terms of content, the study will, in particular, identify and assess the desirability, feasibility and added value (cost and benefits, including acceleration of benefits to the civil society) of possible new innovative plants and technical applications in the areas mentioned above that may act as drivers for new business models that would provide a real advantage for Europe. The study report will provide technical input to the future work of the Commission in relation to its policies and organizational structures involved in Innovation.
Deadline for submission of tenders is 9/9/2011.
Τετάρτη 3 Αυγούστου 2011
Η αλήθεια για το ΙΓΜΕ
Είναι αρκετοί αυτοί σήμερα, που στην προσπάθεια τους να δημιουργήσουν αρνητική εικόνα για το ΙΓΜΕ, προσφεύγουν σε ανακρίβειες βασιζόμενες σε επιλεκτικά στοιχεία, αντιφατικές αναλύσεις και υποκειμενικές ερμηνείες. Από την άλλη πλευρά όσοι έχουν σαφή εικόνα του τρόπου συγκέντρωσης, παρουσίασης και επεξεργασίας, αλλά και του είδους στατιστικών δεδομένων (προϋπολογισμός, αριθμός εργαζομένων, ύψος κρατικής επιχορήγησης) που αφορούν στα περισσότερα γεωλογικά ινστιτούτα της Ευρώπης, υποστηρίζουν ότι τα επιστημονικά συμπεράσματα που τεκμηριωμένα μπορεί να αντλήσει ένας επαγγελματίας στατιστικολόγος αλλά και κάθε καλόπιστος αναγνώστης είναι,
• (α) η σχέση επιστημονικού και υπόλοιπου προσωπικού του ΙΓΜΕ, και κατά συνέπεια οι συνολικές του δαπάνες δεν συμβαδίζουν απόλυτα με αντίστοιχα μεγέθη πολλών γεωλογικών ινστιτούτων άλλων ευρωπαϊκών χωρών, και «ως εκ τούτου» χρήζουν μάλλον εξορθολογισμού. Στην κατεύθυνση αυτή, και στην βάση αναζήτησης και εφαρμογής συγκεκριμένου, καθώς και γενικότερα αποδεκτού στρατηγικού σχεδίου, μπορεί να υπάρξει ανάγκη λειτουργικής αναδιάρθρωσης, αλλά και ενδεχόμενη μείωση τόσο του συνολικού αριθμού των εργαζομένων όσο και του προϋπολογισμού,
• (β) από τα 21 γεωλογικά ινστιτούτα που περιλαμβάνονται στην στατιστική επεξεργασία, τα 19 λαμβάνουν κρατική επιχορήγηση μεγαλύτερη του 50%, τα 16 μεγαλύτερη του 70% και 11 πάνω από 80%. Η τακτική χρηματοδότηση του ΙΓΜΕ είναι περίπου 92%, ενώ αυτή των γεωλογικών ινστιτούτων της Σουηδίας και Ελβετίας είναι περίπου 96 και 98%, αντίστοιχα. Η εικόνα αυτή συνδέεται και επιβεβαιώνει τον εθνικό και «ανεξάρτητο» χαρακτήρα που οι περισσότερες χώρες θέλουν να προσδώσουν στις υπηρεσίες και υποδομές που προσφέρουν τα γεωλογικά τους ινστιτούτα. Επιλέγουν για παράδειγμα, ώστε η στρατηγική αξιοποίησης του ορυκτού τους πλούτου και η σχετική μεταλλευτική πολιτική να είναι απόλυτα εθνική και να λειτουργεί προς όφελος του δημόσιου συμφέροντος, ή από την άλλη η εκάστοτε παροχή πληροφοριών για την ποιοτική και ποσοτική κατάσταση των υπόγειων νερών ή την κοιτασματολογική αξιολόγηση της γεωθερμίας και άλλων ενεργειακών πηγών, να στηρίζονται σε αξιόπιστα και επιστημονικά τεκμηριωμένα στοιχεία.
Αντί λοιπόν για την, στα δύο παραπάνω σημεία, φυσιολογική, ξεκάθαρη και απόλυτα αντικειμενική ανάγνωση, ορισμένα κυβερνητικά στελέχη επιλέγουν ένα διαφορετικό δρόμο προσέγγισης και ερμηνείας που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Αναφέρουν για παράδειγμα ότι η κρατική επιχορήγηση στα ευρωπαϊκά γεωλογικά ινστιτούτα είναι περίπου 20%, μέγεθος που αφορά σε μία μόνο χώρα και συγκεκριμένα στην Πολωνία, όπου το γεωλογικό ινστιτούτο υποστηρίζεται από ιδιωτικά πολυεθνικά συμφέροντα, καθεστώς που δεν αντιπροσωπεύει το ευρωπαϊκό μοντέλο. Το ερώτημα είναι, αν αυτοί που το επικαλούνται, επιθυμούν να ισχύσει στην Ελλάδα και το ΙΓΜΕ το πολωνικό μοντέλο. Γιατί βέβαια αυτό θα ερχότανε σε αντίθεση με τις ευρύτερα και συχνά επαναλαμβανόμενες εξαγγελίες τους για «εθνική» αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών κοιτασματολογικών πηγών της χώρας, που στην βάση τους αποτελούν δημόσια περιουσία. Βέβαια σε όσους τους ρωτούν γιατί επιλέγεται η συγκεκριμένη επιχειρηματολογία, η πιο συνηθισμένη απάντηση και βασικότερη δικαιολογία που επικαλούνται είναι το γεγονός ότι «τώρα κινδυνεύει η χώρα» και άρα τους επιτρέπεται κάθε αυθαίρετη ενέργεια και τοποθέτηση σε βάρος του Ινστιτούτου. Πάντως η αλήθεια είναι ότι, σε κάθε περίπτωση, το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι το ΙΓΜΕ. Αντίθετα το ΙΓΜΕ έχει αποδείξει και αποδεικνύει διαρκώς ότι μπορεί να συμβάλλει καθοριστικά στην διάσωση της χώρας και στην διασφάλιση του δημόσιου συμφέροντος.
Ακόμη προσφεύγουν σε ανακριβή αναφορά μισθολογικών στοιχείων και ατυχείς συγκρίσεις με άλλους φορείς, που κατά την γνώμη τους είναι πρότυπα, σε αντίθεση με το «κακό» ΙΓΜΕ που είναι παράδειγμα προς αποφυγή. Όλα αυτά έχουν πληγώσει και ενοχλήσει τους ανθρώπους του ΙΓΜΕ, που ενώ σε γενικές γραμμές έχουν κατανοήσει και είναι έτοιμοι να συζητήσουν τα προβλήματα, και τις λύσεις τους εισπράττουν ξαφνικά την απόρριψη και οδηγούνται στην εργασιακή εξόντωση. Ο Ούλοφ Πάλμε συνήθιζε να λέει ότι, «στις δύσκολες, αδιέξοδες και οικονομικά πιεστικές καταστάσεις πρέπει να δίνεις την ευκαιρία στους ανθρώπους να πορεύονται και να διαχειρίζονται τις επιβαλλόμενες αλλαγές στην ζωή τους, περήφανοι και με ψηλά το κεφάλι και όχι να φορτώνονται το ψυχολογικό βάρος αυτών που χαρακτηρίζονται επαγγελματικά αποτυχημένοι, υπερβολικά αμειβόμενοι και κοινωνικά άχρηστοι.
• (α) η σχέση επιστημονικού και υπόλοιπου προσωπικού του ΙΓΜΕ, και κατά συνέπεια οι συνολικές του δαπάνες δεν συμβαδίζουν απόλυτα με αντίστοιχα μεγέθη πολλών γεωλογικών ινστιτούτων άλλων ευρωπαϊκών χωρών, και «ως εκ τούτου» χρήζουν μάλλον εξορθολογισμού. Στην κατεύθυνση αυτή, και στην βάση αναζήτησης και εφαρμογής συγκεκριμένου, καθώς και γενικότερα αποδεκτού στρατηγικού σχεδίου, μπορεί να υπάρξει ανάγκη λειτουργικής αναδιάρθρωσης, αλλά και ενδεχόμενη μείωση τόσο του συνολικού αριθμού των εργαζομένων όσο και του προϋπολογισμού,
• (β) από τα 21 γεωλογικά ινστιτούτα που περιλαμβάνονται στην στατιστική επεξεργασία, τα 19 λαμβάνουν κρατική επιχορήγηση μεγαλύτερη του 50%, τα 16 μεγαλύτερη του 70% και 11 πάνω από 80%. Η τακτική χρηματοδότηση του ΙΓΜΕ είναι περίπου 92%, ενώ αυτή των γεωλογικών ινστιτούτων της Σουηδίας και Ελβετίας είναι περίπου 96 και 98%, αντίστοιχα. Η εικόνα αυτή συνδέεται και επιβεβαιώνει τον εθνικό και «ανεξάρτητο» χαρακτήρα που οι περισσότερες χώρες θέλουν να προσδώσουν στις υπηρεσίες και υποδομές που προσφέρουν τα γεωλογικά τους ινστιτούτα. Επιλέγουν για παράδειγμα, ώστε η στρατηγική αξιοποίησης του ορυκτού τους πλούτου και η σχετική μεταλλευτική πολιτική να είναι απόλυτα εθνική και να λειτουργεί προς όφελος του δημόσιου συμφέροντος, ή από την άλλη η εκάστοτε παροχή πληροφοριών για την ποιοτική και ποσοτική κατάσταση των υπόγειων νερών ή την κοιτασματολογική αξιολόγηση της γεωθερμίας και άλλων ενεργειακών πηγών, να στηρίζονται σε αξιόπιστα και επιστημονικά τεκμηριωμένα στοιχεία.
Αντί λοιπόν για την, στα δύο παραπάνω σημεία, φυσιολογική, ξεκάθαρη και απόλυτα αντικειμενική ανάγνωση, ορισμένα κυβερνητικά στελέχη επιλέγουν ένα διαφορετικό δρόμο προσέγγισης και ερμηνείας που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Αναφέρουν για παράδειγμα ότι η κρατική επιχορήγηση στα ευρωπαϊκά γεωλογικά ινστιτούτα είναι περίπου 20%, μέγεθος που αφορά σε μία μόνο χώρα και συγκεκριμένα στην Πολωνία, όπου το γεωλογικό ινστιτούτο υποστηρίζεται από ιδιωτικά πολυεθνικά συμφέροντα, καθεστώς που δεν αντιπροσωπεύει το ευρωπαϊκό μοντέλο. Το ερώτημα είναι, αν αυτοί που το επικαλούνται, επιθυμούν να ισχύσει στην Ελλάδα και το ΙΓΜΕ το πολωνικό μοντέλο. Γιατί βέβαια αυτό θα ερχότανε σε αντίθεση με τις ευρύτερα και συχνά επαναλαμβανόμενες εξαγγελίες τους για «εθνική» αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών κοιτασματολογικών πηγών της χώρας, που στην βάση τους αποτελούν δημόσια περιουσία. Βέβαια σε όσους τους ρωτούν γιατί επιλέγεται η συγκεκριμένη επιχειρηματολογία, η πιο συνηθισμένη απάντηση και βασικότερη δικαιολογία που επικαλούνται είναι το γεγονός ότι «τώρα κινδυνεύει η χώρα» και άρα τους επιτρέπεται κάθε αυθαίρετη ενέργεια και τοποθέτηση σε βάρος του Ινστιτούτου. Πάντως η αλήθεια είναι ότι, σε κάθε περίπτωση, το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι το ΙΓΜΕ. Αντίθετα το ΙΓΜΕ έχει αποδείξει και αποδεικνύει διαρκώς ότι μπορεί να συμβάλλει καθοριστικά στην διάσωση της χώρας και στην διασφάλιση του δημόσιου συμφέροντος.
Ακόμη προσφεύγουν σε ανακριβή αναφορά μισθολογικών στοιχείων και ατυχείς συγκρίσεις με άλλους φορείς, που κατά την γνώμη τους είναι πρότυπα, σε αντίθεση με το «κακό» ΙΓΜΕ που είναι παράδειγμα προς αποφυγή. Όλα αυτά έχουν πληγώσει και ενοχλήσει τους ανθρώπους του ΙΓΜΕ, που ενώ σε γενικές γραμμές έχουν κατανοήσει και είναι έτοιμοι να συζητήσουν τα προβλήματα, και τις λύσεις τους εισπράττουν ξαφνικά την απόρριψη και οδηγούνται στην εργασιακή εξόντωση. Ο Ούλοφ Πάλμε συνήθιζε να λέει ότι, «στις δύσκολες, αδιέξοδες και οικονομικά πιεστικές καταστάσεις πρέπει να δίνεις την ευκαιρία στους ανθρώπους να πορεύονται και να διαχειρίζονται τις επιβαλλόμενες αλλαγές στην ζωή τους, περήφανοι και με ψηλά το κεφάλι και όχι να φορτώνονται το ψυχολογικό βάρος αυτών που χαρακτηρίζονται επαγγελματικά αποτυχημένοι, υπερβολικά αμειβόμενοι και κοινωνικά άχρηστοι.
Τρίτη 2 Αυγούστου 2011
Το ΙΓΜΕ πρέπει να παραμείνει ο εθνικός γεωλογικός φορέας της χώρας
Ένα ΙΓΜΕ με την μορφή του ανεξάρτητου φορέα, όπως αρμόζει και ταιριάζει στο ευρωπαϊκό αλλά και διεθνές μοντέλο λειτουργίας των γεωλογικών ινστιτούτων (υπάρχουν υποστηρικτικά στατιστικά δεδομένα που δεν συνυποβάλλονται για λόγους οικονομίας χώρου και χρόνου αλλά παραμένουν στην διάθεση κάθε ενδιαφερόμενου) μπορεί να αναδείξει και να εδραιώσει δυναμικά τόσο τον εθνικό όσο και τον ευρωπαϊκό του ρόλο. Συγκεκριμένα σε ότι αφορά στην,
Εθνική διάσταση και επίπεδο
o Διαμορφώνεται μια συνεχής και συστηματική σχέση με το γεω-επιστημονικό περιβάλλον, που αποτελεί μόνιμη δεξαμενή και κινητήριο μοχλό για την χάραξη εθνικής στρατηγικής έρευνας και ανάπτυξης σε θέματα αξιοποίησης και διαχείρισης των φυσικών πόρων.
o Διασφαλίζεται η διαπιστευμένη και ολοκληρωμένη λειτουργία και παροχή αξιόπιστων αναλυτικών και τεχνολογικών αποτελεσμάτων από τα εργαστήρια του ΙΓΜΕ.
o Δίνεται η δυνατότητα άντλησης πρόσθετων οικονομικών πόρων και εποχικών προσλήψεων μέσω «εξωτερικών» συμβάσεων και συμπράξεων με τον ευρύτερο ιδιωτικό τομέα π.χ. μεταλλευτικές και αξιόπιστη επιχειρήσεις, μαρμαροβιομηχανίες, κλπ.
o Επιτυγχάνεται η αποτελεσματική απορρόφηση των κονδυλίων και βέλτιστη υλοποίηση των εγκεκριμένων έργων του ΙΓΜΕ, στο πλαίσιο του ΕΠΑΕ/ΕΣΠΑ, που αφορούν στην βιώσιμη αξιοποίηση των φυσικών πόρων και την διαμόρφωση και απόδοση των αναγκαίων γεωλογικών υποδομών.
o Ενισχύεται η διεισδυτική ικανότητα και δεινότητα του φορέα στην κατεύθυνση εφαρμογής νέων πολιτικών στο περιβάλλον και τον ορυκτό πλούτο.
Ευρωπαϊκή διάσταση και επίπεδο
o Είναι ιδρυτικό μέλος του Συνδέσμου Γεωλογικών Ινστιτούτων της Ευρώπης, (EuroGeoSurveys /EGS-The Association of the Geological Surveys Organizations of Europe), μαζί με άλλα 32 Γεωλογικά Ινστιτούτα και έδρα τις Βρυξέλλες. Βασικός στόχος είναι η προβολή και ανάδειξη της συμβολής των γεωεπιστημών στην βιώσιμη ανάπτυξη της Ευρώπης.
o Έχει ενεργό ρόλο σε όλα τα επίπεδα δραστηριοτήτων και παρεμβάσεων, που αφορούν στην διαμόρφωση και εφαρμογή ευρωπαϊκών πολιτικών με επίκεντρο το γεωπεριβάλλον, αλλά και προγραμματικών πρωτοβουλιών, σχετικών με την σύνθεση και υποβολή προτάσεων έργων με αντικείμενο την ορθολογική αξιοποίηση και διαχείριση των φυσικών πόρων.
Όπως προκύπτει από την επίσης συνημμένη έκθεση των ευρωπαϊκών δραστηριοτήτων το ΙΓΜΕ και κατ’ επέκταση η Ελλάδα έχουν προγραμματικές και οικονομικές δεσμεύσεις στο πλαίσιο ευρωπαϊκών έργων που εκτελούνται με καταληκτικό ορίζοντα το 2013. Η προσκόλληση του ΙΓΜΕ με την μορφή διεύθυνσης στο ΥΠΕΚΑ θα δημιουργήσει γενικότερα νομικά και συμβατικά προβλήματα είσπραξης και λογιστικής τακτοποίησης ευρωπαϊκών χρηματοδοτήσεων καθώς και άλλων θεμάτων διευθέτησης και αντιμετώπισης σχέσεων οικονομικού χαρακτήρα. Η ανεξάρτητη φυσιογνωμία του ΙΓΜΕ επέτρεψε την συστηματική και δυναμική συμμετοχή του σε ευρωπαϊκά έργα εδώ και περισσότερα από 22 χρόνια. Τα ευρωπαϊκά προγράμματα έρευνας και τεχνολογικής ανάπτυξης ήταν πάντοτε ένας από του βασικούς χρηματοδότες των έργων του ΙΓΜΕ, που έτσι δημιούργησε καλό όνομα, αλλά και ανταγωνιστικό και αξιόπιστο εταίρο στην Ευρώπη. Αυτό δεν θα μπορούσε ούτε μπορεί να γίνει αν το ΙΓΜΕ αλλάξει λειτουργικό και εκτελεστικό ρόλο.
Εθνική διάσταση και επίπεδο
o Διαμορφώνεται μια συνεχής και συστηματική σχέση με το γεω-επιστημονικό περιβάλλον, που αποτελεί μόνιμη δεξαμενή και κινητήριο μοχλό για την χάραξη εθνικής στρατηγικής έρευνας και ανάπτυξης σε θέματα αξιοποίησης και διαχείρισης των φυσικών πόρων.
o Διασφαλίζεται η διαπιστευμένη και ολοκληρωμένη λειτουργία και παροχή αξιόπιστων αναλυτικών και τεχνολογικών αποτελεσμάτων από τα εργαστήρια του ΙΓΜΕ.
o Δίνεται η δυνατότητα άντλησης πρόσθετων οικονομικών πόρων και εποχικών προσλήψεων μέσω «εξωτερικών» συμβάσεων και συμπράξεων με τον ευρύτερο ιδιωτικό τομέα π.χ. μεταλλευτικές και αξιόπιστη επιχειρήσεις, μαρμαροβιομηχανίες, κλπ.
o Επιτυγχάνεται η αποτελεσματική απορρόφηση των κονδυλίων και βέλτιστη υλοποίηση των εγκεκριμένων έργων του ΙΓΜΕ, στο πλαίσιο του ΕΠΑΕ/ΕΣΠΑ, που αφορούν στην βιώσιμη αξιοποίηση των φυσικών πόρων και την διαμόρφωση και απόδοση των αναγκαίων γεωλογικών υποδομών.
o Ενισχύεται η διεισδυτική ικανότητα και δεινότητα του φορέα στην κατεύθυνση εφαρμογής νέων πολιτικών στο περιβάλλον και τον ορυκτό πλούτο.
Ευρωπαϊκή διάσταση και επίπεδο
o Είναι ιδρυτικό μέλος του Συνδέσμου Γεωλογικών Ινστιτούτων της Ευρώπης, (EuroGeoSurveys /EGS-The Association of the Geological Surveys Organizations of Europe), μαζί με άλλα 32 Γεωλογικά Ινστιτούτα και έδρα τις Βρυξέλλες. Βασικός στόχος είναι η προβολή και ανάδειξη της συμβολής των γεωεπιστημών στην βιώσιμη ανάπτυξη της Ευρώπης.
o Έχει ενεργό ρόλο σε όλα τα επίπεδα δραστηριοτήτων και παρεμβάσεων, που αφορούν στην διαμόρφωση και εφαρμογή ευρωπαϊκών πολιτικών με επίκεντρο το γεωπεριβάλλον, αλλά και προγραμματικών πρωτοβουλιών, σχετικών με την σύνθεση και υποβολή προτάσεων έργων με αντικείμενο την ορθολογική αξιοποίηση και διαχείριση των φυσικών πόρων.
Όπως προκύπτει από την επίσης συνημμένη έκθεση των ευρωπαϊκών δραστηριοτήτων το ΙΓΜΕ και κατ’ επέκταση η Ελλάδα έχουν προγραμματικές και οικονομικές δεσμεύσεις στο πλαίσιο ευρωπαϊκών έργων που εκτελούνται με καταληκτικό ορίζοντα το 2013. Η προσκόλληση του ΙΓΜΕ με την μορφή διεύθυνσης στο ΥΠΕΚΑ θα δημιουργήσει γενικότερα νομικά και συμβατικά προβλήματα είσπραξης και λογιστικής τακτοποίησης ευρωπαϊκών χρηματοδοτήσεων καθώς και άλλων θεμάτων διευθέτησης και αντιμετώπισης σχέσεων οικονομικού χαρακτήρα. Η ανεξάρτητη φυσιογνωμία του ΙΓΜΕ επέτρεψε την συστηματική και δυναμική συμμετοχή του σε ευρωπαϊκά έργα εδώ και περισσότερα από 22 χρόνια. Τα ευρωπαϊκά προγράμματα έρευνας και τεχνολογικής ανάπτυξης ήταν πάντοτε ένας από του βασικούς χρηματοδότες των έργων του ΙΓΜΕ, που έτσι δημιούργησε καλό όνομα, αλλά και ανταγωνιστικό και αξιόπιστο εταίρο στην Ευρώπη. Αυτό δεν θα μπορούσε ούτε μπορεί να γίνει αν το ΙΓΜΕ αλλάξει λειτουργικό και εκτελεστικό ρόλο.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
