Προκύπτει από την πανδημία και έχει αναδειχθεί με ξεκάθαρο τρόπο ότι οι
χώρες και οι κοινωνίες με πολυτομεακό μοντέλο ανάπτυξης, στην βάση
συγκεκριμένων βιομηχανικών επιλογών, διαθέτουν πολύ καλύτερες προϋποθέσεις και
δυνατότητες για μια σταθερότερη και αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση της οικονομικής
τους κατάστασης, αλλά και βιωσιμότητας της σχετικής απασχόλησης. Κάτι που φυσικά
δεν είναι καινούριο, αλλά αποτελεί εδώ και χρόνια νομοτελειακή και ευρύτερα γνωστή
διαπίστωση, εκτός βέβαια αν ανήκει
κανείς στην κατηγορία αυτών που δεν αποχωρίζονται τις παρωπίδες και τον
εγωκεντρικό τους εναγκαλισμό και εγκλωβισμό. Όλοι αυτοί που δεν μπορούν ή δεν
θέλουν να καταλάβουν. Εκτιμάται και προκύπτει λοιπόν, με σχετικά παραδείγματα
από όλο τον κόσμο, ότι οι χώρες που σε μεγάλο βαθμό στηρίζονται στην τουριστική
βιομηχανία θα υποστούν μεγαλύτερες επιπτώσεις από την πανδημία. Ξενοδοχεία υπολειτουργούν
ή κλείνουν, εστιατόρια και άλλες σχετικές υπηρεσίες απολύουν εγαζομένους με το μέλλον
τους να παραμένει άγνωστο. Από την άλλα πλευρά άλλλες επιχειρηματικές και
παραγωγικές δραστηριότητες, όπως για παράδειγμα η μεταλλευτική βιομηχανία, τα
κατάφεραν σαφώς καλύτερα. Οι όποιες πανδημικές επιπτώσεις ήταν περιορισμένες
και διαφορετικές για κάθε μία ξεχωριστή πρώτη ύλη. Υπήρξε γενικά μια αλλαγή συμπεριφοράς
που οδήγησε σε μια λειρουργική εσωστρέφεια και επιλεκτική καταντίνα, κυρίως για
την προστασία των εργαζομένων αλλά και την διατήρηση της κανονικότητας στην
απασχόληση και την παραγωγή. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να υπάρχει ετοιμότητα ως
προς την ταχύτητα σταδιακής επενεκκίνησης τους στις αρχές του Μάη. Έτσι λοιπόν
η πανδημία δεν επηρέασε καθόλου το μισό περίπου εκατομμύριο ευρωπαίων που
απσχολούνται στην εξορυκτική και λατομικά βιομηχανία, και τους πάνω 12
εκατομμύρια που εργάζονται στις μεταποιητικές βιομηχανίες που χρησιμοποιούν
ορυκτές πρώτες ύλες, π.χ. αυτοκίνητα, χάλυβας, τσιμέντο, ηλεκτρονικά και πολλά
άλλα «καθημερινά» προϊόντα.
Αν πάρουμε για παράδειγμα την χώρας μας όπου η τουριστική βιομηχανία
συμμετέχει με 20,8% στον ΑΕΠ και στην απασχόληση με 21,7%, η πρόσθετη συμβολή όποιας
άλλης βιομηχανικής και αναπτυξιακής αξίας είναι ιδιαίτερα σημαντική, κυρίως σε
περιόδους που πλήττουν την βασική παραγωγική δραστηριότητα. Στην Χαλκιδική
λοιπόν, με δεδομένο το δυναμικό τουριστικό ενδιαφέρον, ο Ελληνικός Χρυσός απασχολεί
στα μεταλλεία και τις άλλες εγκαταστάσεις Στρατωνίου και Ολυμπιάδας περίπου 1600
άτομα, συμπεριλαμβανομένων και των εργολαβιών, και λαμβάνοντας υπόψη ότι ο
αριθμός αυτός θα αυξηθεί εφόσον υπάρξει ολοκληρωμένη παραγωγική λειτουργία με
την συμμετοχή και των Σκουριών. Οι
Ελληνικοί Λευκόλιθοι, με κεντρική δραστηριότητα το μεταλλείο Γερακινής
απασχολούν 320 περίπου άτομα. Περίπου 2000 εργαζόμενοι συνέχισαν να εργάζονται
όλο αυτό το διάστημα χωρίς σημαντικές επιπτώσεις στην απασχόληση και τα
εισοδήματα τους. Το ερώτημα λοιπ’ον που ‘αμεσα προκύπετι είναι τι θα έκαναν οι
2000 αυτοί εργαζόμενοι , οι 2000 αυτές οικογένειες αν δεν υπήρχε η μεταλλευτική
δραστηρiότητα; Που θα δούλευαν
όλοι αυτοί οι άνθρωποι; Προφανώς θα προστίθενταν και αυτοί σε όλους αυτούς που
ήδη αντιμετωπίζουν προβλήματα, ανεβάζοντας παράλληλα τα ποσοστά ανεργίας. Να
λοιπόν που στην Χαλκιδική η συγκεκριμένη δυαδική παρουσία βιομηχανικής επιχειρηματικότητας προσφέρει εναλλακτικές επολογές και ευκαιρίες απασχόλησης,
καθώς και πρόσθετη αναπτυξιακή αξία και βιωσιμότητα.
Στον πρόλογο του βιβλίου μου «Χαλκιδική-Φτιαγμένη από Γη και Θάλασσα», από
το 2018, γράφω:
«...Η γεωλογική εξέλιξη και η φυσιογνωμία της Χαλκιδικής οριοθετούν,
ρυθμίζουν και χαρακτηρίζουν τις δυνατότητες και την προοπτική αξιοποίησης του
φυσικού πλούτου που διαθέτει. Διαμορφώνει, συνάμα, τον οδικό χάρτη της
αναπτυξιακής βιωσιμότητας, με απόλυτη προσήλωση στο σήμερα αλλά και με το
βλέμμα στραμμένο προς το μέλλον, με κεντρικό πυλώνα τη σύνθετη παρουσία, την
αρμονική συνύπαρξη και τη δυναμική λειτουργία διαφόρων δραστηριότητων, στη βάση
αξιοποίησης των συγκριτικών πλεονεκτημάτων. Πλεονεκτήματα, τα οποία η Χαλκιδική
κληρονόμησε από τη φύση. Στη Χαλκιδική, τα ξεχωριστα αυτά πλεονεκτήματα
γίνονται δημιουργική υπεροχή και καταλήγουν σε πρακτικές εφαρμογές και
αποτελέσματα.Την υψηλή παραγωγική αξία του ορυκτού πλούτου, με τη διαχρονική
εξορυκτική και μεταλλευτική δραστηριότητα στα Μαντεμοχώρια, στη Γερακινή και
στην Άθυτο, τη σημαντική οικονομική συμβολή του τουρισμού, τη γεωθερμία της
Κασσάνδρας, τις γρανιτικές ακτές και αμμουδιές της Σιθωνίας και τη θρησκευτική
επιβλητικότητα του Άθω, πλαισιώνουν οι ανθρωποι και οι κοινωνίες τους. Οι
μεταλλωρύχοι και τα μεταλλευτικά χωριά που δύσκολα βρίσκεις ίδια αλλού,
μελλισοκόμοι, υλοτόμοι, ελαιοπαραγωγοί, οινοπαραγωγοί από τους καλύτερους. Όλα
αυτά στη Χαλκιδική. Εκεί όπου η γη φιλοξενεί ορυκτά και πετρώματα, οι άνθρωποι
μοιράζονται τη γή, τη θάλασσα και τον ουρανό, τα αξιοποιούν και τα
χρησιμοποιούν για να παράγουν πλούτο και πολιτισμό και για να ενισχύουν την
ανάπτυξη και την κοινωνική προόδο. Με τη θάλασσα να συνδράμει και να
αναδεικνύει με τον δικό της μοναδικό τρόπο τη σχέση της με τη γεωλογία, να
φανερώνεται αδιαμφισβήτητα ότι η Χαλκιδική είναι και θα παραμείνει φτιαγμένη από
γη και θάλασσα!..»
