Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 2015

Η επιστήμη προηγείται της πολιτικής

  
Είναι καιρός πλέον οι επιστημονικές φωνές να διεκδικήσουν το χώρο και το βήμα που τους ανήκουν. Να τολμήσουν να πουν τα πράγματα με το όνομα τους. Να εξηγήσουν το νόημα της κοιτασματολογικής έρευνας, την σημασία παραγωγικής  αξιοποίησης του ορυκτού πλούτου, την λειτουργική παρουσία των μεταλλείων, την ορθολογική διαχείριση και αντιμετώπιση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων και την προστιθέμενη αναπτυξιακή αξία και βιωσιμότητα που προκύπτει  για την Ελλάδα. Να μάθουν οι πολίτες τι συμβαίνει στην πραγματικότητα. Να μεταφέρουν στον ελληνικό λαό την επιστημονική αλήθεια μέσα από αντικειμενική ενημέρωση και τεκμηριωμένες προτάσεις. Να επανακτήσουν την χαμένη σχέση εμπιστοσύνης με τους πολίτες και να αποτελέσουν πάλι βασικό σημείο αναφοράς για αξιόπιστη και αυθεντική πληροφόρηση. Μήπως και η φωνή τους φθάσει κάποια στιγμή να ευαισθητοποιήσει και γίνει αντιληπτή από τα «βαρήκοα ώτα» των πολιτικών και γενικά αυτών που αποφασίζουν. Γιατί ο στρατηγικός σχεδιασμός αξιοποίησης του ορυκτού πλούτου και η μεταλλευτική πολιτική δεν μπορεί παρά να είναι επιστημονική υπόθεση. Γιατί όταν η πολιτική μιλά για καταστροφή και ζωές που κινδυνεύουν η επιστήμη προσφέρει γνώση, τεχνολογία και ποιότητα ζωής. Γιατί όταν η πολιτική συρρικνώνει την απασχόληση και προκαλεί ανεργία, η επιστήμη δημιουργεί θέσεις εργασίας. Γιατί όταν η πολιτική οδηγεί σε κοινωνικά αδιέξοδα η επιστήμη επιλέγει την προοπτική. Γιατί όταν η πολιτική μιλά για προβλήματα η επιστήμη έχει τις λύσεις. Γιατί τελικά η επιστήμη  προηγείται, καθοδηγεί και οφείλει πάντοτε και σε μεγάλο βαθμό να καθορίζει το περιεχόμενο της πολιτικής.   

Έτσι λοιπόν επιλέγει κανείς να επανέρχεται και να επαναφέρει συχνά και πυκνά το θέμα παραγωγικής αξιοποίησης  του ορυκτού πλούτου σαν αξιόπιστη και βιώσιμη σανίδα σωτηρίας για την αναπτυξιακή προοπτική της χώρας.  Με σκοπό και βασική επιδίωξη, από την μια  να έχουν οι πολίτες μια σφαιρικότερη ενημέρωση και εικόνα για τα αληθινά δεδομένα, και από την άλλη γιατί ελπίζει κανείς ότι τελικά  οι πολιτικοί θα αντιληφθούν τι «παίζει». Είναι γεγονός ότι η Ελλάδα έχει αξιόλογες αναπτυξιακές δυνατότητες και ευκαιρίες αξιοποίησης και παραγωγικής εκμετάλλευσης των ορυκτών πρώτων υλών που διαθέτει. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι περιοχές κοιτασματολογικού ενδιαφέροντος στην  Μακεδονία και Θράκη, όπου επίσης μαζί με την οικονομική  γίνεται εύκολα κατανοητή και η στρατηγικά εθνική διάσταση. Η πλουτοπαραγωγική τους δυναμική δεδομένη και η βιομηχανική τους εκμετάλλευση μοναδικός αναπτυξιακός προσανατολισμός. Αρκεί οι πολίτες να προσεγγίσουν  με ψυχραιμία και καθαρό μυαλό τα αληθινά στοιχεία και να δουν με ανοικτούς τους ορίζοντες τις  πραγματικές προοπτικές. Να γυρίσουν την πλάτη και να κλείσουν τα αυτιά σε όσους μεθοδευμένα καλλιεργούν την ορυκτοφοβία, την μεταλλοφοβία, την μεταλλειοφοβία  και εισάγουν μία σειρά από απαράδεκτους εννοιολογικούς και κοινωνικούς διαχωρισμόυς. Αυτούς που  αντί της εργασιακής   προοπτικής προτιμούν και επιλέγουν την  ανεργία. Γιατί βέβαια τα παραγωγικά μεταλλεία,  η συλλογική  προοόδος και το κοινό καλό βρίσκονται δυναμικά απέναντι  στην όποια αντιμεταλλευτική προπαγάνδα και προσπάθεια αναπτυξιακής απαξίωσης.  

Comments and analysis on mining activities and mineral potential perspectives in Greece, from this social networking address, are always delivered in Greek to be sure they are communicated to public inside the country in an efficient, meaningful and confident way. For the non-Greek colleagues and friends, some kind of background information and actual news might be available through the links below. Of course, the major question to know is whether Greece could overcome its “limits to growth” and achieve a high level of sustainable development without being able to exploit country’s mineral resources? And that is a matter of highly concern for more European countries.  



  

Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου 2015

Τα μεταλλεία, υπαρκτός αναπτυξιακός πυλώνας

Στις πρώτες προτεραιότητες της κυβέρνησης και του αρμόδιου υπουργείου (η πρόσφατη αλλαγή ονομασίας από την περισσότερο αισιόδοξη και κάπως δημιουργική της Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, στην εντελώς κλισέ και μάλλον τετριμμένη της Ενέργειας και Περιβάλλοντος, έχει σίγουρα και αυτή τη σημειολογική της σημασία) πρέπει να είναι η άμεση επαναλειτουργία των μεταλλείων Κασσάνδρας στην Β.Α. Χαλκιδική. Η συνέχιση δηλαδή αναπτυξιακής αξιοποίησης και οικονομικής εκμετάλλευσης των βεβαιωμένων  πολυμεταλλικών κοιτασμάτων Ολυμπιάδας, Στρατωνίου-Στρατονίκης και Σκουριων, αλλά και της γεωλογικής έρευνας για εντοπισμό πρόσθετων δυναμικών στόχων και την πιθανή αύξηση των διαθέσιμων αποθεμάτων. Να σταθεί έτσι η ελληνική διοίκηση στο ύψος των περιστάσεων επιλέγοντας αυτή τη φορά το δημόσιο συμφέρον, βάζοντας μια για πάντα τέλος στα αντιμεταλλευτικά  τηλεοπτικά και άλλα «τερτίπια» που προηγήθηκαν προεκλογικά.  Βασικοί λόγοι για οριστική πλέον αλλαγή πλεύσης είναι:

·         Τα κοιτασματολογικά αποθέματα και το μεταλλευτικό  δυναμικό της περιοχής είναι οικονομικά το πιο εκμεταλλεύσιμο και πλουτοπαραγωγικό της Ευρώπης. Το πολυμεταλλικό περιεχόμενο σε χαλκό, μόλυβδο, ψευδάργυρο, χρυσό και άργυρο, είναι μοναδικό και συνολικά αξιοποιήσιμο. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να διασφαλίζεται σε κάθε περίπτωση η λειτουργική και παραγωγική βιωσιμότητα, και να δημιουργείται, κάθε φορά που κρίνεται απαραίτητο, διαφορετική οικονομική προσέγγιση ως προς την προστιθέμενη μεταλλευτική αξία. Συγκεκριμένα σύμφωνα με εκτιμήσεις του ΙΓΜΕ η ακαθάριστη αξία των περιεχόμενων μετάλλων στα βεβαιωμένα αποθέματα ξεπερνάει τα 22 δισ. ευρώ επισημαίνοντας φυσικά ότι πρόκειται για ενδεικτικό και σχετικό μέγεθος που λαμβάνεται πάντοτε υπόψη στη βάση συναξιολόγησης του μαζί με άλλες σημαντικές παραμέτρους.  Γενικά,  στις περιοχές της Ολυμπιάδας και των Σκουριών, τα συνολικά εξακριβωμένα και πιθανά αποθέματα χρυσού προσεγγίζουν τα 7.888.000 ουγγιές, ποσότητα που φέρνει τα μεταλλεία Κασσάνδρας και την Χαλκιδική μεταξύ των πλουσιότερων κοιτασματολογικά περιοχών της Ευρώπης
·         Σύμφωνα με στοιχεία από την πλέον αξιόπιστη και τεκμηριωμένη πηγή όπως είναι αυτή του επιστημονικού προσωπικού της Ελληνικός Χρυσός, «η παραγωγική λειτουργία στα μεταλλεία Κασσάνδρας απσχολεί 2 000 εργαζόμενους άμεσα και 3 000 έμμεσα, αποδίδει 42 εκ. € σε ετήσιους φόρους και εισφορές στο κράτος, ξοδεύει περίπου 25-30 εκ. € τον χρόνο στην τοπική οικονομία και δημιουργεί σταθερά νέες θέσεις εργασίας με χρονικό ορίζοντα τα επόμενα 35-40 χρόνια».
·         Πρόσφατα δημοσιεύμενα στοιχεία αναφέρουν πως «μόνο το 2014 επένδυθηκαν περίπου 260 εκατ. ευρώ. Την επόμενη 20ετία το ελληνικό δημόσιο πρόκειται να εισπράξει περί το ένα δισ. ευρώ σε άμεσους φόρους, ενώ θα ενισχυθούν οι εξαγωγές κατά περίπου 550 εκατ. ευρώ ετησίως (ανάλογα με τις τιμές των μετάλλων)».

Τα δεδομένα και τα μεγέθη είναι εντυπωσιακά και δεν χρειάζεται πολύ μυαλό, ούτε απαιτείται ιδιαίτερη γνώση για να καταλάβει κανείς την πλουτοπαραγωγικη αξία των κοιτασμάτων Χαλκιδικής. Ειναι ευκαιρία λοιπόν για την επανεκλεγείσα ηγεσία του υπουργείου να επανορθώσει την λάθος απόφαση που ατυχώς πήρε πριν ενα μήνα, δίνοντας έτσι τη δυνατότητα στα μεταλλεία να επιστρέψουν στην ομαλή παραγωγική τους λειτουργία. Να συντονίσει, να χαράξει σταρτηγική, να σχεδιάσει, να θέσει όρους, και όχι να εμποδίσει, να αναστείλει και να ακυρώσει. Αλλιώς θα περάσει στην ιστορία σαν η πολιτική εξουσία και διακυβέρνηση που άφησε χωρίς δουλεια χιλιαδες εργαζόμενους, διέλυσε τον κοινωνικό ιστό μιας ολόκληρης περιοχής και στέρησε τη χώρα από μια σημαντική και δυναμική αναπτυξιακή ευκαιρία.


Από την άλλη πλευρά είναι σαφές από τα παραπάνω ότι μεταλλωρύχοι και άλλοι εργαζόμενοι υπηρετούν και συμβάλλουν σήμερα στη μοναδική ίσως υπαρκτή αναπτυξιακή προοπτική της χώρας. Και αυτό δεν αποτελεί σχήμα λόγου, ούτε εικονική πραγματικότητα. Πρέπει να συνεχίσουν λοιπόν τον δίκαιο αγώνα τους στηρίζοντας, πέρα και πάνω από αυτόν, την αποτελεσματική και «πατριωτική» αξιοποίηση του ελληνικού ορυκτού πλούτου με αποδέκες την κοινωνία και τον άνθρωπο. 



Σάββατο 5 Σεπτεμβρίου 2015

Με τα μεταλλεία η εργατική Ελλάδα πάει μπροστά


 Το ερώτημα είναι ποια Ελλάδα θέλουμε. Αυτή της εργασίας και της προόδου, ή αυτή της αναισθησίας και της παρεξιουσιολογίας. Ο αγώνας λοιπόν των μεταλλωρύχων, των μηχανικών, των γεωλόγων που δουλεύουν και παράγουν έργο στα μεταλλεία Χαλκιδικής, δεν είναι μόνο δικός τους. Είναι η μάχη που δίνουν όλοι οι Έλληνες δημοκράτες για την εργασία, την αξιοκρατία και την αξιοπρέπεια. Την Ελλάδα που πάει μπροστά, αναπτύσσεται και στέκεται στα πόδια της. Ενάντια στη μιζέρεια, την υποκρισία, τους κομματικούς μηχανισμούς και τις παραπολιτικές πρακτικές. Ο αγώνας τους είναι η μάχη της ελπίδας του αύριο κόντρα στο τέλμα του χθες. Και βέβαια στην περίπτωση τους το θετικό αποτέλεσμα είναι αυτονόητο και μονόδρομος, γιατί το πολιτικό κατασκεύασμα που στήθηκε για το κλείσιμο των μεταλλείων είναι "προκάτ" και οικοδομήθηκε σε σαθρό υπόβαθρο. Η αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου σαν προοπτική εξόδου της χώρας από την οικονομική κρίση και την ανεργία αποτελεί αντικείμενο μοναδικής αναπτυξιακής προτεραιότητας. Στην κατεύθυνση αυτή τα μεταλλεία Ολυμπιάδας, Στρατωνίου και Σκουριών κρατούν ψηλά τη σημαία της απασχόλησης στη βάση της παραγωγικής οικονομίας. Απόλυτα εκμεταλλεύσιμο και παγκόσμια ανταγωνιστικό μεταλλευτικό δυναμικό, διεθνώς διαπιστευμένο τεχνικά και τεχνολογικά σύστημα και δίκτυο παραγωγής, διαχείρισιμο και απόλυτα ελεγχόμενο περιβαλλοντικό σχέδιο, και κυρίως υψηλά καταρτισμένο και επαγγελματικά προσανατολισμένο εργατικό (από τους λίγους άριστα εκπαιδευμένους νέας γεννιάς μεταλλωρύχους που υπάρχουν σήμερα στη χώρα) και επιστημονικό προσωπικό, εγγυώνται μια αποδοτική και ανταποδοτική επιχειρηματική δραστηριότητα προς όφελος του δημόσιου συμφέροντος και του συνόλου του ελληνικού λαού. Και είναι εδώ που οι έλληνες γεωεπιστήμονες οφείλουν να σταθούν στο ύψος των γνώσεων και επαγγελματικών τους "καθηκόντων". Να βάλουν πριν και μπροστά από την κομματική τους ταυτότητα και συμπάθεια το επιστημονικό τους κύρος. Τα περί κακής εργοδοσίας και διαχειριστικών παραλείψεων στη διαδικασία παραγωγικής λειτουργίας αποτελούν αυθαίρετες αναφορές χωρίς άλλη συγκεκριμένη, διαφορετικής προέλευσης βάση τεκμηρίωσης. Άλλωστε τα θέματα αυτά τα παλεύουν μόνοι τους οι εργαζόμενοι, καθώς και με απόλυτα επαγγελματικό και υπεύθυνο τρόπο οι επιστήμονες των μεταλλείων, που μάλλον δεν χρειάζονται υποδείξεις και παραεπιστημινικές παρεμβάσεις. Αντίθετα αποτελεί προσβολή και δημιουργεί αντίφαση και αίσθηση έλλειψης αλληλεγγύης το γεγονός των "έξω από τον χορό" ανακόλουθων επιστημονικών σεναρίων. Σε αυτό έρχεται να προστεθεί και η απαξίωση και απόρριψη από το ίδιο το κράτος των αποφάσεων που πήραν οι αρμόδιες υπηρεσίες του, καθώς και αυτών που πήρε το ΣτΕ, με αποτέλεσμα να τίθετα πλέονι και θέμα δημοκρατίας, αξιοπιστίας και αγνόησης των ελλήνων φορολογουμένων.
Οι εγκαινιακές εκδηλώσεις της ΔΕΘ αποτελούν, εδώ και χρόνια, περισσότερο βήμα και χώρο αγώνων και δράσης της εργατικής Ελλάδας, αφού σε πολιτικό επίπεδο αυτά που λέγονται και εξαγγέλονται καταλήγουν να μην είναι δεσμευτικά και να μην έχουν πρακτική αξία. ΄Ετσι θα γίνει και φέτος με τους μεταλλωρύχους σε θέση μάχης για το δικαίωμα της εργασίας.