Τα μεταλλεία δεν «μένουν» Ιερισσό

Τελικά τα μεταλλεία δεν μένουν Ιερισσό, ούτε γεωγραφικά αλλά ούτε γεωλογικά. Μερικά πράγματα ανήκουν σε συγκεκριμένο περιβάλλλον και ακολουθούν την δική τους φυσική πορεία, γεγονός που σε μεγάλο βαθμό καθορίζει τη γεωγραφική τους θέση και εξέλιξη. Εκτός βέβαια  αν με την επίμονη αναζήτηση και δρομολόγηση διαφόρων κόλπων και τεχνασμάτων συμβεί το παράδοξο. Δηλαδή  με κάποιο μαγικό τρόπο όλα τα γνωστά κοιτάσματα Ολυμπιάδας, Μαύρων Πετρών και Σκουριών να μεταναστεύσουν και να εγκατασταθούν στην γειτονιά της Ιερισσού.

Είναι γεγονός ότι στην Ελλάδα τα παράδοξα συμβάντα  αποτελούν καθημερινό φαινόμενο με την παρουσία τους να λειτουργεί πλέον ανταγωνιστικά της λογικής σειράς των πραγμάτων.

Ένα ζήτημα λοιπόν στο οποίο η παραδοξολογία και η παραφιλολογία βρίσκονται στο ύψιστο σημείο  εκμετάλλευσης αφορά στην ψευδο-οικολογική περιβολή του θέματος που σχετίζεται με την σχεδιαζόμενη πολυτοπαραγωγική αξιοποίηση του χρυσοφόρου κοιτάσματος χαλκού των Σκουριών. Παρατηρώντας τους δύο συνημμένους χάρτες διαπιστώνεται ή μάλλον επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά, ότι η γεωγραφική και γεωλογική θέση της Ιερισσού βρίσκεται εκτός λειτουργικής εμβέλειας της υφιστάμενης μεταλλευτικής δραστηριότητας αλλά και αυτής που προβλέπεται στην περιοχή των Σκουριών. Προκύπτει λοιπόν το  βασικό και κυρίαρχο ερώτημα. Προς τι άραγε η μαινόμενη αντιμεταλλευτική αντίδραση από την πλευρά της Ιερισσού? 

Φαίνεται λοιπόν πως η παραδοξολογία, που και στην περίπτωση αυτή καλά κρατεί, έχει στόχο την παραπλάνηση ανυποψίαστων πολιτών, την διαστρέβλωση της πραγματικότητας και την αλλοίωση της αλήθειας.

Έχοντας σαν δεδομένο ότι το σύνολο της υφιστάμενης και προτεινόμενης μεταλλευτικής δραστηριότητας, συμπεριλαμβανομέων και των έργων στις Σκουριές, τοποθετείται εντός των διοικητικών ορίων του Δήμου Αριστοτέλη, προκύπτει ότι,

1.      Η γεωγραφική θέση της Ιερισσού, καθώς και των περιοχών νοτίως αυτής, δεν έχει καμία χωροταξική ή άλλη λειτουργική διασύνδεση με την «εν γένει» μεταλλευτική δραστηριότητα. Αντίθετα τα δημοτικά διαμερίσματα Μεγάλης Παναγιάς, Παλαιοχωρίου, Νεοχωρίου, Σταγείρων, Στρατωνίκης,  Στρατωνίου και Ολυμπιάδας έχουν απόλυτο δικαίωμα και κάθε λόγο να προβάλλουν σχετικές απόψεις και θέσεις. Και είναι λογικό και φυσικό, όπως και συμβαίνει, οι κάτοικοι των διαμερισμάτων αυτών να θεωρούν την παραγωγική αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου κεντρικό αναπτυξιακό πυλώνα, και να υποστηρίζουν έτσι την μεταλλευτική επένδυση. Όσο για άλλους πιο απόμακρους γεωγραφικά Δήμους της Χαλκιδικής που επίσης βάλλουν με εύκολο τρόπο εναντίον των μεταλλείων, καλά θα κάνουν να το ξανασκεφτούν, και αν οι λόγοι τυγχάνει να είναι αυτοί της «αγνής» αλληλλεγγύης, ας επιλέξουν από εδώ και πέρα να στηρίξουν αυτούς που κατοικούν δίπλα στην εξορυκτική δραστηριότητα, τους εργαζόμενους στα μεταλλεία, αλλά και την δυναμική προοπτική απασχόλησης.

2.      Το υπέδαφος της ευρύτερης περιοχής Ιερισσού δομείται από γεωλογικούς σχηματισμούς που δεν μεταλλοφορούν, και οι οποίοι  τόσο γενικά όσο και ειδικά είναι διαφορετικοί από αυτούς που φιλοξενούν και  εσωκλείουν τα οικονομικά εκμεταλλεύσιμα πολυμεταλλικά κοιτάσματα Ολυμπιάδας, Μαύρων Πετρών και Σκουριών. Συνεπώς και στο θέμα της γεωλογικότητας, η περιοχή της Ιερισσού είναι «ξένη» με τα βορειότερα μεταλλευτικά τμήματα του Δήμου Αριστοτέλη.

Με άλλα λόγια η αντιμεταλλευτική αντίδραση που έχει την προέλευση της στην Ιερισσό δεν έχει καμία γεωγραφική, γεωλογική και πολύ περισσότερο περιβαλλοντική βάση, και στερείται ουσιαστικής τεκμηρίωσης.  Συνεπώς οι λόγοι αντίδρασης ενάντια στα μεταλλεία είναι άλλοι και θα πρέπει προφανώς να αναζητηθούν σε διαφορετική κατεύθυνση.   

    

Ορισμένες ξεΣΚΟΥΡΙασμένΕΣ αλήθειες

Σε σχετικό Δελτίο Τύπου ο Δήμος Αριστοτέλη επιπλήττει τον πρωθυπουργό επειδή επιτέλους αντιλήφθηκε την τεράστια σημασία και συμβολή της παραγωγικής αξιοποίησης του ορυκτού πλούτου της Χαλκιδικής στην απασχόληση και την δημιουργία θέσεων εργασίας. Σε γενικές γραμμές το περιεχόμενο του Δελτίου Τύπου είναι ασυνάρτητο, ανακόλουθο και κατά κύριο λόγο αντιφατικό. Από την μια γίνονται «στρογγυλευμένες» αναφορές του στυλ, «...είμαστε με το μέρος όλων των εργαζομένων και υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα της εργασίας...» ή το άλλλο που λέει «...αποδεχόμαστε όμως, την παραδοσιακά υφιστάμενη μεταλλευτική δραστηριότητα...». Από την άλλη επιχειρήται και επιλέγεται για άλλη μια φορά η αλλοίωση της πραγματικότητας και των αληθινών δεδομένων. Για κάποιον λοιπόν που πιστεύει στην αναπτυξιακή βιωσιμότητα μέσα από την εκμετάλλευση της πλουτοπαραγωγικής μεταλλευτικής αξίας της χώρας, στη βάση πάντα της ισχύουσας επιστημονικής τεκμηρίωσης και ακρίβειας, το συγκεκριμένο κείμενο δεν μπορεί και δεν πρέπει να μείνει ασχολίαστο. Αναφέρει λοιπόν το Δελτίο Τύπου ότι,

• «...σε περίπτωση που δεν ολοκληρωθεί η επένδυση στις Σκουριές και η οποία σε αριθμούς ξεκίνησε από 2000 εργαζόμενους και σε ελάχιστο διάστημα.... έφτασαν τους 5000, χωρίς όμως να εργάζεται κανείς στις Σκουριές, παρά μόνο συνεργεία εργολάβων για τη διαμόρφωση των υποδομών εγκατάστασης...». Σίγουρα ο τρόπος που παρουσιάζεται το θέμα δημιουργεί σύγχυση στον ανυποψίαστο αναγνώστη. Είναι γεγονός και διεθνώς κεκτειμένο ότι κάθε θέση άμεσης μεταλλευτικής εργασίας δημιουργεί σε μόνιμη βάση 2-3 θέσεις έμμεσης απασχόλησης. Είναι παντελώς αδιάφορο αν οι 1500 ή 2000 αμοίβονται από την μεταλλευτική εταιρία και οι 3000 ή 3500 από τις εργολαβικές εταιρίες που υποστηρίζουν τις δραστηριότητες της επένδυσης. Το σημαντικό είναι ότι όλοι αυτοί έχουν παραγωγικά εισοδήματα, πληρώνονται δηλαδή από την παραγωγική οικονομία, και προσθέτουν ανάλογα στα φορολογικά έσοδα. Ακόμη τόσο η μεταλλευτική επιχείρηση όσο και οι εργολάβοι καταβάλουν εταιρικούς φόρους. Συνεπώς το δίλημμα που τίθεται είναι τεχνητό και δεν έχει καμία βάση.

• «...είμαστε αντίθετοι στην επέκταση της μεταλλευτικής δραστηριότητας στις Σκουριές, γιατί μετατρέπει το σύνολο της περιοχής μας, σε μια απέραντη μεταλλευτική ζώνη βαριάς βιομηχανικής εκμετάλλευσης, η οποία θα επιφέρει μη αναστρέψιμες βλάβες, στο περιβάλλον, τον άνθρωπο αλλά και την οικονομία της περιοχής...». Το κοίτασμα των Σκουριών διαθέτει χαμηλή περιεκτικότητα χρυσοφόρων θειούχων ορυκτών χαλκού και των οξειδωμένων παραγώγων τους. Η οικονομικότητα του βρίσκεται στα πλούσια αποθέματα που είναι συνάρτηση του μεγάλου όγκου της μεταλλοφορίας. Τα συγκεκριμένα μεταλλευτικά χαρακτηριστικά, συμπεριλαμβανομένης της ελάχιστης παρουσίας έως απουσίας βαρέων μεγάλλων, σε συνδυασμό με πολύ χαμηλό δυναμικό όξινης απορροής δεν συνηγορούν ούτε δικαιολογούν τους ισχυρισμούς ως προς την υψηλή επικυνδινότητα για το περιβάλλον και τον άνθρωπο. Οι βασικές επιπτώσεις είναι κυρίως γεωμορφολογικού χαρακτήρα αποτέλεσμα της επιφανειακής εξόρυξης που όμως έχουν συγκεκριμένη ημερομηνία λήξης. Και βέβαια, μετά το πέρας της επιφανειακής εκμετάλλευσης, τα στείρα εξόρυξης, όπως γίνεται σε όλο τον κόσμο, θα επιστρέψουν στον φυσικό τους χώρο ολοκληρώνοντας έτσι την αποκατάσταση σε πλήρη διάταξη και εφαρμογή.

Τέλος θα πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσει η τεχνητή αντιπαράθεση μεταξύ ιδιωτικής και δημόσιας επιχειρηματικότητας. Στο ιστορικό παρελθόν έχει σε παγκόσμιο επίπεδο αποδείχτεί ότι το κράτος οφείλει να ασχολείται και να έχει την ευθύνη ισότιμης και ισόνομης παροχής υπηρεσιών στους πολίτες στην εκπάιδευση, την περίθαλψη και την έρευνα. Θα πρέπει επίσης να θέτει καθαρούς κανόνες και όρους για την επιχειρηματική λειτουργία της ιδιωτικής πρωτοβουλίας σε τομείς της παραγωγικής οικονομίας έτσι ώστε να αποκομίζονται τα μέγιστα δυνατά οφέλη για το δημόσιο συμφέρον. Ο ρόλος του κυρίαρχου κράτους οφείλει λοιπόν να είναι συντονιστικός, διαχειριστικός και εποπτικός και όχι αυτός του επιχειρηματία.