Κοινωνικό το αναπτυξιακό όφελος από τα μεταλλεία

Η αξιοποίηση και εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου προσθέτει αναπτυξιακή αξία που μπορεί να μετρηθεί συγκεκριμένα τόσο σε κοινωνικό όσο και οικονομικό επίπεδο. Το γενικότερο δημόσιο συμφέρον που προκύπτει αποτελεί δυναμικό απόθεμα με ευρύτερο όφελος και σε άλλους τομείς της παραγωγικής οικονομίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τα πρόσφατα αποτελέσματα που  ανακοίνωσε ο φορέας/υπηρεσία Γεωλογικής Έρευνας Σουηδίας, σύμφωνα με τα οποία η μεταλλευτική παραγωγή της χώρας για το 2013 και για τέταρτη συνεχή χρονιά, παρουσιάζει αύξηση κατά 10% σε σχέση με το 2012. Συγκεκριμένα η συνολική παραγωγή ανήλθε σε 79,1 εκ. τόνους.  Μεγαλύτερη άνοδος με 17% και τελική ποσότητα 37,4 εκ. τόνους, υπήρξε στην παραγωγή μεταλλευμάτων σιδήρου. Καταγράφηκαν επίσης αύξησεις κατά 9% στον άργυρο και το χρυσό, με ετήσιες μεταλλικές παραγωγές 241 και 6,5 τόνων, αντίστοιχα. Χρησιμοποιώτας τα οικονομικά δεδομένα και μεγέθη το 2012, τα συνολικά έσοδα, ο λεγόμενος «τζίρος», ήταν περίπου 4 δισ. ευρώ. Από το ποσό αυτό το Σουηδικό εισέπραξε περίπου 1,2 δισ. ευρώ με τη μορφή μεταλλευτικών τελών, και εταιρικών και «εν γένει» φόρων, 1,5 δισ. ευρώ διατέθηκαν σε μισθούς άμεσης απασχόλησης και εγολαβικές υπηρεσίες και 600 εκ. ευρώ στην έρευνα, περιβαλλοντική αποκατάσταση και αλλαγές χρήσεων γης. Το καθαρό εταιρικό κέρδος ανήλθε σε περίπου 600 εκ. ευρώ, ποσό που αντιστοιχεί στο 15% των συνολικών εσόδων. Από αυτά μόνο 10 εκ. ευρώ εξάγονται, μεταφέρονται και καταλήγουν εκτός χώρας.

Πηγή: Υπηρεσία Γεωλογικής Έρυνας Σουηδίας <http://www.sgu.se/dokument/nyhetsbrev/metaller-och-mineral-april-2014.pdf>

Με μπλε τα μεταλλεύματα σιδήρου και με πορτοκαλλλί τα υπόλοιπα μεταλλεύματα. Και τα δύο μαζί παρουσιάζουν τη συνολική παραγωγή σε εκ. τόνους για το 2013. 

Οι ετήσιες παραγωγές χρυσού (αριστερά) και αργύρου (δεξιά) σε κιλά για το 2013

Η κατανομή των συνολικών εσόδων 37,3 δισ. σουηδικών κορωνών (~4 δισ. ευρώ) σε μισούς, εργολαβικές υπηρεσίες, μισθούς, αποκαταστάσεις και κέρδη. Το εταιρικό κέρδος με γαλάζιο χρώμα.

Μεταλλετική αλληλεγγύη- φέρνει τον κόσμο πιο κοντά

Στη βάση μιας κοινωνικής προσέγγισης, η αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου είναι υπόθεση δημοκρατίας και ανεξαρτησίας στις καθημερινές δραστηριότητες και ανάγκες κάθε ανθρώπου. Απέναντι στο παναθρώπινο αυτό δικαίωμα, οι ομάδες που αντιδρούν και αντιτάσσονται στις  ελεύθερες επιλογές και σταθερές αξίες που εκφράζει η πλειοψηφία των πολιτών, επενδύουν και καλλιεργούν τον αναπτυξιακό ρατσισμό, τον κινδυνολογικό εκφοβισμό, την οικολογική υποκρισία και την ψευδολογική προπαγάνδα. Δίπλα τους πολιτικοί, οι περισσότεροι βγαλμένοι από το ”πανέρι”, κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, παρουσιάζονται κατώτεροι των περιστάσεων και των προδοκιών. Με εμφανή έλλειψη υπευθυνότητας και περιορισμένες γνώσεις, έχουν σαν μοναδικό ενδιαφέρον, όχι την πολιτική αλλά την βουλευτική τους επιβίωση.

Σε παγκόσμιο επίπεδο σήμερα η διαρκώς ανερχόμενη πληθυσμιακή αύξηση επιβάλλει την δημιουργία νέων θέσεων απασχόλησης και την διασφάλιση βιώσιμων αποθεμάτων πρώτων υλών. Η απειλή της ανεργίας και της έλλειψης των αναγκαίων φυσικών πόρων είναι δυναμική και δεν γνωρίζει σύνορα, ούτε ταξικούς και  φυλετικούς διαχωρισμούς. Σε κάθε περίπτωση οι πολίτες όλων των ηπείρων βρίσκονται αντιμέτωποι με το ίδιο πρόβλημα. Ξέρουν ότι η λύση του είναι υπόθεση όλων και πρέπει πρώτα να την αναζητήσουν δίπλα τους. Η Ευρώπη δεν μπορεί πλέον να ελπίζει και να στηρίζεται στις εισαγωγές πρώτων υλών από τρίτες χώρες  και αποφασίζει να βασισθεί στα δικά της ορυκτά, αναλαμβάνοντας ταυτόχρονα και την συνολική ευθύνη της παραγωγικής διαδικασίας και περιβαλλοντικής διαχείρισης. Το γεγονός αυτό, πέρα από την δυνατότητα αυτοδύναμης απεξαρτημένης διάθεσης ορυκτών πρώτων υλών, αποτελεί και πράξη δημοκρατίας, συνευθύνης και αλληλεγγύης, αφού κάθε χώρα επιλέγει να αξιοποιήσει τα δικά της κοιτάσματα για να συμβάλλει σε μια  μεταλλευτική δυναμική χωρίς σύνορα, για τους πολίτες όλου του κόσμου. Η εποχή των αποικειοκρατικών αντιλήψεων και ληστρικής εκμετάλλευσης του πλούτου αναπτυσσόμενων χωρών μπαίνει ολοένα και πιο βαθειά στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Η Ελλάδα οφείλει και αυτή να αλιοποιήσει τον δικό της ορυκτό πολούτο, τόσο για να καλύψει τις δικές της ανάγκες απασχόλησης και αυξανόμενων απαιτήσεων ορυκτών, μετάλλων και δομικών υλικών, όσο και για να προσφέρει από την πλευρά της στις παγκόσμιες μεταλλευτικές ανάγκες με αίσθημα κοινωνικής αλληλεγγύης και συμμετοχής απένατι στην συλλογική αυτή προσπάθεια. Τα προβλήματα είναι ίδια για όλους και οι λύσεις τους αντιμετωπίζονται με την κοινή παρουσία και συμβολή όλων.

Οι μικρές ομάδες που εξακολουθούν και θέλουν με αυταρχικό τρόπο να επιβάλλουν πρακτικές αναπτυξιακού ρατσισμού, εξυπηρετούν μόνο δικά τους μκροπολιτικά και στενά οικονομικά συμφέροντα, οδηγούνται και βρίσκονται στο περιθώριο, και θα παραμείνουν εγκλωβισμένοι σε αυτό.  

Η πλειοψηφία των προοδευτικών πολιτών κάνουν διαφορετικές δημοκρατικές επιλογές, αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες για τον έλεγχο και την προστασία του κοινού συμφέροντος, και συναρτούν τις τύχες και το μέλλον τους κοντά με τον υπόλοιπο κόσμο.