ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ

Μερικοί ισχυρίζονται ότι οι αναπτυξιακές δραστηριότητες βρίσκονται σε διαρκή αντιπαράθεση με το περιβάλλον, με την έννοια ότι στην βάση μιας γενικευμένης αντίληψης συμβάλλουν σημαντικά στην υποβάθμισή του.Από την άλλη πλεύρα οι περισσότεροι δέχονται ότι τα δύο θέματα είναι ζωτικής σημασίας και θεωρούν ότι στην σημερινή πραγματικότητα είναι καταδικασμένα να συνυπάρξουν.Είναι βέβαιο ότι η αναπτυξιακή πρόοδος δημιουργεί τις προυποθέσεις για την διασφάλιση από την μια μεριά της απασχόλησης και της κοινωνικής συνοχής και της προστασίας και βιώσιμης διαχείρισης του περιβάλλοντος από την άλλη.Σε κάθε περίπτωση ο βαθμός προστιθέμενης αξίας που προκύπτει για την ποιότητα της καθημερινής ζωής του ανθρώπου είναι συνάρτηση του κοινωνικού συνόλου στο οποίο λειτουργεί.Είναι λοιπόν απαραίτητο κάθε χώρα να κάνει τις δικές της αναπτυξιακές επιλογές με σαφή ανάγνωση,αναφορά, προσέγγιση και αντιμετώπιση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων που αυτές συνεπάγονται.Στην Ελλάδα η στρατηγική αναζήτηση της αναπτυξιακής της ταυτότητας έχει χάσει τον δρόμο της ενώ οι συζητήσεις για την τύχη της καταλήγουν σε μια κατάσταση πρόχειρων και αποσπασματικών προσεγγίσεων.Η αγροτική παραγωγή δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων αφού δεν κατόρθωσε να προσαρμοσθεί στις εκάστοτε εξωτερικές αλλαγές και να προσελκύσει στο δυναμικό της νέους και περισσότερο καταρτισμένους ανθρώπους, ενώ την ίδια στιγμή, με την επιμονή της στην παραδοσιακή γεωργία δεν σεβάσθηκε το περιβάλλον.Οι βιοτεχνικές δραστηριότητες, με το «ευρωπαικό» πλέον κόστος εργασίας, φάνηκαν να χάνουν την μάχη από τον επιθετικό ανταγωνισμό που στην αρχή είχε βόρεια προέλευση, στη σύνέχεια ανατολική και σήμερα άπω-ανατολική.Η τουριστική βιομηχανία ακολούθησε στρεβλή αναπτυξιακή πορεία, με αποτέλεσμα η χώρα μας ν’άποτελεί σήμερα «ακριβό» προορισμό για πολλούς ευρωπαίους πολίτες.Επίσης η επιχειρησιακή σταθερότητα και απόδοση της δέχεται εύκολα τις επιπτώσεις αστάθμιτων παραγόντων όπως για παράδειγμα είναι η παρουσία φυσικών καταστροφών.Η ποιοτική της διάσταση παραμένει και αυτή προβληματική κύρια σε ότι αφορά τις παρεχόμενες υπηρεσίες αλλά και την διαχείριση του περιβάλλοντος.Η χώρα μας χρειάζεται ένα Εθνικό Αναπτυξιακό Μοντέλλο που θα διέπεται από την εφαρμογή συγκεκριμένων κανόνων περιβαλλοντικής διακυβέρνησης και θ’αποτελεί βασικό σημείο αναφοράς για την δομή του εκπαιδευτικού συστήματος, τις κατευθύνσεις του επαγγελματικού προσανοτολισμού και τις ανάγκες της αγοράς εργασίας. Η Νορβηγία στήριξε με επιτυχία την ανάπτυξη της στα πλούσια αποθέματα πετρελαίου που διαθέτει, η Φιλλανδία μετέτρεψε μια συμβατική βιομηχανία ελαστικών όπως ήταν η ΝΟΚΙΑ σε βιομηχανία παραγωγής υψηλής τεχνολογίας, ενώ η Πορτογαλλία επένδυσε στην καθετοποιημένη αξιοποίηση των πλούσιων μεταλλευμάτων της.Ο ορυκτός πλούτος στην Ελλάδα αποτελεί σημαντικό συγκριτικό και στρατηγικό πλεονέκτημα σε μια προοπτική νέων ανάπτυξιακών επιλογών.Μήπως ήρθε η ώρα να πάρει την θέση που του αρμόζει και να βρεθεί στο παραγωγικό προσκήνιο της χώρας ?