Πράσινη Οικονομία Βιώσιμη Ανάπτυξη

Το 1987 η πρωθυπουργός της Νορβηγίας Γκρο Χάρλεμ Μπρούντλαντ αναφέρθηκε στην Βιώσιμη Ανάπτυξη σαν «την ανάπτυξη που αντιμετωπίζει τις σημερινές ανάγκες χωρίς να διακυβεύονται οι δυνατότητες των μελλοντικών γενεών να ικανοποιήσουν τις δικές τους». Πολλοί συμφώνησαν χαρακτηρίζοντας την προσέγγιση αυτή μοναδική διέξοδο για την αειφόρο αξιοποίηση των φυσικών πόρων του πλανήτη. Στην κατεύθυνση αυτή η ευρωπαϊκή στρατηγική για την βιώσιμη ανάπτυξη κατέστρωσε ένα πολύ καλά οργανωμένο, συνεκτικά δομημένο και απόλυτα ορθολογιστικό σχέδιο. Στην βάση συγκεκριμένων επιλογών, τομεακών προτεραιοτήτων και ιεραρχιμένων στόχων προέταξε την ευημερία των ευρωπαίων πολιτών. Σε ένα πρώτο στάδιο πολιτικών αποφάσεων τέθηκαν σε ισχύ οι συνθήκες του Γκαίτεμποργκ για την διαμόρφωση των όρων βιωσιμότητας, της Λισσαβόνας για αύξηση της ανταγωνιστικότητας και της απασχόλησης και της Βαρκελώνης για την δημιουργία ενιαίου ευρωπαϊκού χώρου έρευνας και διπλασιασμό των σχετικών κονδυλίων. Σε ένα δεύτερο στάδιο ο υπηρεσιακός μηχανισμός της Ένωσης ανέλαβε την θεσμοθέτηση κατάλληλων κανονιστικών Οδηγιών και άλλων θεματικών Πρωτοβουλιών για να μετατρέψει τις αρχικές πολιτικές αποφάσεις σε διαδικαστικά και εποπτικά εργαλεία καθημερινού ελέγχου και πρακτικής. Σε ένα τρίτο στάδιο το θεσμικό πλαίσιο υιοθετείται και εναρμονίζεται εξειδικευμένα σε επιμέρους αναπτυξιακούς τομείς μέσα από επιτελικές τεχνολογικές πλατφόρμες και πρωτόκολλα χρηματοδότησης ερευνητικών προγραμμάτων, με αιχμή του δόρατος το 7ο Πρόγραμμα Πλαίσιο, 2007-2013. Στον πυρήνα όλων των προαναφερόμενων εξελίξεων βρίσκεται το δικαίωμα όλων των ευρωπαίων για απασχόληση και ποιοτικό περιβάλλον, με τις αρχές και τους όρους της «πράσινης» οικονομίας. Για παράδειγμα η μεταλλευτική βιομηχανία επιλέγει την εφαρμογή «πράσινων» τεχνολογιών για την παραγωγή και την χρήση οικολογικών ορυκτών. Η νέα ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία για τις Πρώτες Ύλες επαναφέρει τα ορυκτά στο επίκεντρο του αναπτυξιακού ενδιαφέροντος προς όφελος των καθημερινών αναγκών και της ποιότητας ζωής των πολιτών. Βασικό ζητούμενο είναι ο εντοπισμός και βιώσιμη εκμετάλλευση «κρυφών» κοιτασμάτων μεγάλου βάθους, και η τόνωση της περιφερειακής οικονομίας. Και ενώ πολλές χώρες συντάσσονται με τις εξελίξεις αυτές, ενισχύοντας το αποθεματικό και παραγωγικό τους δυναμικό σε στρατηγικά μέταλλα, αυξάνοντας την απασχόληση και κατοχυρώνοντας την «πράσινη» οικονομία, στην Ελλάδα η αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου παραμένει αντιφατική και αναποτελεσματική.