ΥΠΟΓΕΙΕΣ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ

Στις μέρες μας ο περιβαλλοντικός ακτιβισμός δεν διαθέτει τον μοραλισμό,την αθωότητα και την ιδεολογική δυναμική παλαιότερων εποχών.Αντίθετα χαρακτηρίζεται από αμφισβητούμενες,αλλαζονικές και όχι τόσο δημοκρατικές επιλογές και βαδίζει συχνά σε επικίνδυνους και αδιέξοδους δρόμους. Ειδικότερα στην περιοχή μας,ομάδες με “χλωμές” βλέψεις και ένα κατασκευασμένο οικολογικό μανδύα εκμεταλλεύονται τις δικαιολογημένες πολλές φορές περιβαλλοντικές ευαισθησίες και ανησυχίες των απλών πολιτών για να εξυπηρετήσουν αποκλειστικά τις δικές τους κοινωνικές και άλλες επιδιώξεις.Οι περίτεχνα προβεβλημένοι εκφραστές τους εμφανίζουν αριβίστικες τάσεις και προσπαθούν να κινούνται στον χώρο της υψηλής διανόησης.Συνήθως αυτοαποκαλούνται κοινωνίες πολιτών(η μήπως είναι «πωλητών»).Βέβαια όπως λένε, οι όποιες εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Τα παραδείγματα πολλά, αποδεικνύουν σε μεγάλο βαθμό την ηθική αντίφαση, την ελιτίστικη συμπεριφορά και την αυταρχική τους φυσιογνωμία. Απαρτίζονται από πυρήνες ατόμων, που τα ξέρουν όλα, αρνούνται τον διάλογο και «φλομώνουν» τον κόσμο με επιστημονικές ανακρίβειες και κινδυνολογικά σενάρια.Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα, σημαντικές αναπτυξιακές πρωτοβουλίες και υποδομές για την ποιότητα ζωής (που εγγυώνται η οικονομική πρόοδος, η εργασιακή σταθερότητα, η κοινωνική συνοχή, η περιβαλλοντική προστασία) της πλειοψηφίας των πολιτών, να παραμένουν σε μια κατάσταση αδράνειας και διαδικαστικών αγκυλώσεων. Με αντιλήψεις, κάθε άλλο παρά ανθρωποκεντρικές, οι ομάδες αυτές αδιαφορούν, η αν θέλετε παραπλανούν την κοινή γνώμη από τις πραγματικές επιπτώσεις στο φυσικό και αστικό περιβάλλον. Στην περίπτωση για παράδειγμα της υποθαλάσσιας αρτηρίας, οι περιβαλλοντικοί λόγοι, που βρίσκονται στην βάση των αντιδράσεων δεν ανταποκρίνονται πλήρως στην πραγματικότητα, ούτε αποδεικνύονται από συγκεκριμένες μελέτες. Αλλωστε δεν φτάνει παρά να ρίξουμε μια ματιά στους δεκάδες χιλιομέτρων υπόγειους οδικούς άξονες που διασχίζουν τα ιστορικά κέντρων πολλών ευρωπαϊκών πόλεων, αποσυμφορίζοντας την συγκοινωνιακή κυκλοφορία και βελτιώνοντας την ποιότητα του αστικού περιβάλλοντος.Είναι ολοφάνερο ότι, η πόλη μας χρειάζεται νέες και σύγχρονες συγκοινωνιακές υποδομές. Η υποθαλάσσια αρτηρία ανήκει στην κατηγορία αυτή και βρίσκεται στην σωστή κατεύθυνση σταδιακής ανακούφισης της καθημερινής ζωής δεκάδων χιλιάδων πολιτών. Τα όποια οικολογίστικα η άλλα μικροσυμφέροντα, αλλά και άλλες ενδεχόμενα επιχειρησιακές παραλήψεις και συμβατικές αδυναμίες μπορούν ν’ αποτελέσουν θέματα επακόλουθων διορθωτικών κινήσεων, και δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να παρεμποδίσουν την κατασκευαστική έναρξη του έργου.Αυτό που πρέπει ιδιαίτερα να ενδιαφέρει είναι η λειτουργική του ασφάλεια και αρτιότητα. Ένα άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι προσπάθειες ομάδων με γκρίζες οικολογικές αποχρώσεις,να παρεμποδίσουν την εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου της χώρας.Στην περίπτωσή τους η οικολογική στάση που προβάλλουν εξαντλείται στα όρια μιας αυστηρά γεωγραφικής και τοπικιστικής αντίληψης. Εδώ ισχύει η γνωστή φράση που λέει ότι « δέχομαι τα πάντα, αρκεί να μην είναι μέσα στην αυλή μου».Είναι όμως γνωστό ότι οι θέσεις που εντοπίζονται τα εκμεταλλεύσιμα και χρήσιμα ορυκτά και πετρώματα ελέγχονται αποκλειστικά από φυσικές διεργασίες, και δεν βρίσκονται εκεί που εμείς θα θέλαμε . Παρά το γεγονός αυτό ορισμένοι παντογνώστες και «ειδικοί» συνεχίζουν να σπεκουλάρουν με τον τρόπο που τους βολεύει, γύρω από τα θέματα οικονομικής αξιοποίησης, αλλά ακόμη και αυτά που σχετίζονται με την διαχείριση του περιβάλλοντος και της απασχόλησης. Την αμέσως επόμενη στιγμή οι υποτιθέμενοι αυτοί υποστηρικτές και προστάτες της οικολογικής συνείδησης και ηθικής οδηγούν χωρίς κανένα περιβαλλοντικό ενδιασμό τα δαπανηρά και ρυπογόνα αυτοκίνητά τους και καταναλώνουν για τις καθημερινές υλικές τους ανάγκες και απολαύσεις δεκάδες τόνους ορυκτών πρώτων υλών και προϊόντων(είναι γνωστό ότι κάθε ευρωπαίος καταναλώνει περίπου 16 τόνους ορυκτών τον χρόνο). Αλήθεια σε ποιο σημείο μπορεί κανείς να διακρίνει έστω και ίχνη ηθικής στάσης και συμπεριφοράς. Αναρωτιούνται ποτέ για το γεγονός, ότι ευτυχώς για όλους μας, σε κάποιες άλλες περιοχές της Ελλάδας, της Ευρώπης και του πλανήτη παράγονται τα μέταλλα που είναι απαραίτητα στις βιομηχανίες αυτοκινήτων, ψυγείων, τηλεοράσεων, ηλεκτρονικών υπολογιστών, τα ορυκτά για παρασκευή φαρμάκων, χρωμάτων, καυσίμων και τα αδρανή υλικά για την κατασκευή των σπιτιών και των δρόμων μας. Προβληματίζονται πόσες περιοχές επιβαρύνουν τους φυσικούς τους αποδέκτες με λιπάσματα και άλλες ουσίες για να υπάρχουν σήμερα διαθέσιμες ποσότητες τροφίμων.Το πιο πιθανό είναι ότι οι ομάδες αυτές οριοθετούν τα οικολογικά τους ενδιαφέροντα στο άμεσο περιβάλλον των προσωπικών και στενά συλλογικών τους συμφερόντων. Ο σύγχρονος άνθρωπος πρέπει και επιβάλλεται να έχει υψηλή οικολογική συνείδηση και ευαισθησία, πάντα όμως στο πλαίσιο μιας πλανητικής ηθικής στάσης και αλληλλεγύης.Λαμβάνοντας υπόψη το σημερινό μοντέλο οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης, που ο ίδιος έχει επιλέξει και δεχθεί,οφείλει να γνωρίζει ότι όλες οι περιβαλλοντικές προσεγγίσεις και εκτιμήσεις είναι βιώσιμες μόνο όταν είναι σε θέση να διασφαλίσουν την σταθερή πορεία της οικονομίας και την δυναμική εξέλιξη της απασχόλησης.Οσο για τους εκφραστές της οικολογικής αντίφασης είναι καλύτερα ν’ αποκαταστήσουν πρώτα την ατομική τους ηθική στάση απέναντι στο περιβάλλον, γιατί με τον τρόπο που συμπεριφέρονται σήμερα αποτελούν ίσως την μεγαλύτερη απειλή για το μέλλον του πλανήτη.