Σάββατο 18 Ιουνίου 2016

Χαλκιδική 9: Με «ντάμα SPAθί» την Αγία, η Κασσάνδρα έχει θερμομεταλλικό πλεονέκτημα

Κασσάνδρα, η χερσόνησος των αντιθέσεων και σύμφωνα με την μυθολογία των ημίθεων Γιγάντων και των Γιγαντομαχιών. Με αέρα «βασίλισσας» αλλά και χαρακτηριστικά νεόπλουτης επαρχιώτισσας. Κοσμοπολίτισσα και συνάμα αριστοκρατικό κιτς. Απλό παραθεριστικό καταφύγιο και «τυχοδιωκτικός» επενδυτικός παράδεισος. Πρωτοπόρα και μοντέρνα, και ταυτόχρονα οπισθοδρομική και παλιομοδίτικη. Ψηλομύτα και μαζί σταχτοπούτα. Τουριστική και την ίδια στιγμή αρχαιολογική, γεωθερμική, αγροτική και αλιευτική.

Το καλοκαίρι με όλη τη Θεσσσαλονίκη, τα μισά Βαλκάνια και την Ρωσσία αισθητά παρούσα, γίνεται μάλλον η τρίτη πληθυσμιακά ελληνική πόλη και σίγουρα το μεγαλύτερο νησί (ελέω της διώρυγας στην Ποτίδαια) στην Ελλάδα. Κάθε χρόνο λοιπόν οδηγούνται στα άκρα και δοκιμάζονται οι υποδομές με πολλές και ποικίλες επιπτώσεις σε γη και θάλασσα, και κυρίως στο πόσιμο  νερό. Κάτι που έρχεται κάθε φορά να θυμίσει παλαιότερη και πάντα επίκαιρη πρόταση του ΙΓΜΕ για μεταφορά νερού από την πλευρά του Ολύμπου με υποθαλάσσιο αγωγό. Ένα έργο και μια καινοτόμος παρέμβαση που θα λύσει αποτελεσματικά και οριστικά την παροχή άφθονου και καλού νερού, ακόμη και στους πιο «βαρείς» καλοκαιρινούς μήνες. Ποτέ όμως το θέμα αυτό δεν μπήκε σοβαρά και υπεύθυνα στο τραπέζι των συζητήσεων. Ίσως γιατί η χρονική διάρκεια κατασκευής και διεκπεραίωσης του ξεπερνάει τα χρονικά όρια μιας κυβερνητικής θητείας ή τα στενά προγραμματικά περιθώρια μιας περιφερειακής/τοπικής εξουσίας.  Άλλωστε ο παραγωγικά ωφέλιμος «πολιτικός» χρόνος είναι η κύρια παράμετρος βάση της οποίας αποφασίζονται τα έργα στην Ελλάδα.

Κάνοντας μια περένθεση εδώ, να σημειωθεί ότι παρόμοιο παράδειγμα αποτελεί το μετρό της Θεσσαλονίκης, όπου το ΙΓΜΕ βάση γεωτρητικών στοιχείων, έλεγε ότι για να υπάρξει κατασκευαστική ασφάλεια, χαμηλό τεχνικό ρίσκο και οικονομία κόστους, το ιδανικό του βάθος θα έπρεπε να ήταν γύρω στα 12-15 μέτρα. Τελικά έγινε αυτό που έγινε, με τα γνωστά αρχαιλογικά ευρήματα και την πρόσφατη απόφαση ο σταθμός «Βενιζέλου» να γίνει βαθύτερα.

Επιστρέφοντας στη Κασσάνδρα, προκύπτει έντονα ότι η χερσόνησος είναι περισσότερο γεωλογική από την αρχική εντύπωση που κάποιος σχηματίζει. Τα λατομεία, η παρουσία και ο ρόλος της γνωστής πέτρας Αθύτου είναι εμφανής και επιβλητική σε όλα τα μήκη και πλάτη του «νησιού». Οι γεωενεργειακές αποθεματικές ενδείξεις προηγούμενων ερευνών για την παρουσία φυσικού αερίου  έχουν την δική τους σημασία και αξία. Στο νοτιότερο άκρο της έχει και η Κασσάνδρα τα δικά της υπερβασικά πετρώματα και τους δικούς της ασβεστόλιθους, που με μαζί με την ευρεία παρουσία ψαμμιτικών ιζήματων, χαρακτηρίζουν γενικά την γεωλογία της χερσονήσου.

Αυτό όμως που κάνει τη διαφορά και αποτελεί αποκλειστικά δικό της γνώρισμα είναι η διάχυτη γεωθερμικότητα και οι θερμές πηγές, τα γνωστά λουτρά Αγίας Παρασκευής. Η παρουσία ρηγμάτων σε ξηρά και θάλασσα, και η συνεχιζόμενη μαγματική/ηφαιστειακή δραστηριότητα, αποτέλεσμα της σύγκρουσης των τεκτονικών πλακών Αφρικής και Ευρασίας, δημιουργούν γεωθερμικές συνθήκες με παρουσία υψηλών θερμοκρασιών πολύ κοντά κάτω από την επιφάνεια εδάφους και βυθού. Στην περιοχή Αγίας Παρασκευής λοιπόν η εξέλιξη αυτή οδηγεί στον σχηματισμό θερμών πηγών που ελέγχονται από την διαδραστική σχέση βορειονατολικών (ΒΑ) ρήγματων με καρστικές ασυνέχειες ασβεστολίθων. Συγκεκριμένα οι πηγές, με ζεστό υφάλμυρο νερό στη θέση των λουτρών, ξεκινούν από τον γειτονικό βυθό του Βόρειου Αιγαίου και επεκτείνονται ακολουθώντας τη ΒΑ κατεύθυνση του ρήγματος μέχρι το Παλιούρι, και την ανατολική ακτή της Κασσάνδρας. Και βέβαια έχει διαπιστωθεί ότι δεν είναι απλά  θερμές αλλά θερμομεταλλικές πηγές με υδροθερμικά χαρακτηριστικά και σχετικά υψηλές περιεκτικότητες θείου και μετάλλων, όπως αρσενικού και σιδήρου. Στην περιοχή των λουτρών είναι εμφανής ο σχηματισμός οξειδίων και θείου, που κάτω από άλλες συνθήκες θα μπορούσε να γίνεται λόγος για θειούχο μεταλλοφορία τύπου Ολυμπιάδας. Αυτό είναι πολύ πιθανό να συμβαίνει και σήμερα σε βαθύτερα τμήματα του ρήγματος ή/και στην νότιο-νοτιοδυτική επέκταση του στο εσωτερικό του Βορείου Αιγαίου, όπου ενδεχόμενα επικρατούν υψηλότερες θερμοκρασίες και γενικά άλλες φυσικοχημικές συνθήκες στα υδροθερμικά διαλύματα.  Ένα υδροθερμικό σύστημα δηλαδή που ξεκίνησε εκατομμύρια χρόνια πριν και το οποίο λειτουργεί ακόμη και σήμερα. Στο γεγονός αυτό έχει την βάση της και  η τοπική μυθοπλαστική παράδοση που μιλάει για ηφάστειο στην  περιοχή, στο οποίο προφανώς οφείλει την προέλευση του και το ιστορικό όνομα της Κασσάνδρας, Φλέγρη. Έτσι λοιπόν η Κασσάνδρα δεν σφίζει μόνο από ξέφρενη διασκλεδαση και νεανική ζωή, αλλά «φλέγεται» και παραμένει το ίδιο ζωντανή και ανήσυχη τόσο γεωλογικά όσο και θερμομεταλλικά.

Υ.Γ. Με την ένατη παρέμβαση αυτή ολοκληρώνεται η αρθογραφία σχετικά με την πολυδιάστατη και πολυσήμαντη αναπτυξιακή δυναμική της Χαλκιδικής. Και τελειώνει εδώ βάση σχεδίου, κυρίως λόγω του προσωπικού κολλήματος που έχω με τον αριθμό εννιά.  Η συγκεκρινένη βαλίτσα είναι δεδομένη και  πάει μακριά πίσω στο χρόνο. Εννιά λοιπόν στη φανέλα του μπάσκετ, σε αυτή του ποδοσφαίρου, στον   αριθμό λήξης του λαχείου, σε κάθε και με κάθε ευκαιρία. Μια κατάσταση που κατέληξε να είναι έμμονη ιδέα και διαχρονικός φετιχισμός.

Η προηγούμενα λοιπόν δημοσιευμένη αρθογραφία στο θέμα είναι:

Χαλκιδική 1:  Οι ορυκτές πρώτες ύλες κοντά στον άνθρωπο και την ανάπτυξη του
Χαλκιδική 2: Από τις μεταλλοφορίες του χθες στα πλούσια κοιτάσματα του σήμερα
Χαλκιδική 3: Στην Άθυτο η «Πέτρα» κάνει τη διαφορά
Χαλκιδική 4: Γεω-τουριστική Σιθωνία – όπου και και να πας συναντάς το Γρανίτη
Χαλκιδική 5: Μεταλλοφόρες «Σκουριές» στην επιφάνεια, χαλκός σαν χρυσός στο βάθος
Χαλκιδική 6: Ρήγμα Στρατωνίου-Βαρβάρας πλουτίζει τη γη και παράγει δημιουργία
Χαλκιδική 7: Λευκόλιθος- από τη Γερακινή και το Βάβδο πολίτης του κόσμου
Χαλκιδική 8: Άγιο Όρος και Ιερισσός στο «ρυθμό» της Αθωνικής (αρχι) τεκτονικής γεωλογίας

http://greenminerals.blogspot.se/













Παρασκευή 10 Ιουνίου 2016

Χαλκιδική 8: Άγιο Όρος και Ιερισσός στο «ρυθμό» της Αθωνικής (αρχι) τεκτονικής γεωλογίας

Στην περιοχή Γοματίου κυριαρχούν υπερβασικά πετρώματα (με επιμέρους ονόματα, όπως σερπεντινιωμένοι περιδοτίτες ή/και δουνίτες, και άλλα που χαρακτηρίζουν τις λεγόμενες οφιολικές σειρές του ωκεάνιου φλοιού), προερχόμενα από τον ωκεάνιο φλοιό της Τηθύος θάλασσας (http://greenminerals.blogspot.se/2016/05/4.html), που λόγω αλλεπάλληλων τεκτονικών κινήσεων τμήματα της βρίσκονται σήμερα «σκαρφαλωμένα» πάνω σε παλαιότερα, μεγαλύτερης ηλικίας πετρώματα ηπειρωτικής προέλευσης. Συγκεκριμένα πρόκειται για τα πετρώματα που δομούν σήμερα τις γνωστές γεωλογικές ζώνες Σερβομακεδονικής και Ροδόπης. Πηγαίνοντας γεωγραφικά προς την Ιερισσό είναι φανερή και επιβλητική η παρουσία νεώτερων σε ηλικία γρανιτικών διεισδύσεων που δίνουν σκληρή, όπως φαίνεται γεωλογική μάχη με τα υπερβασικά κυρίως πετρώματα έναντι των οποίων τελικά επικρατούν. Πρόκειται στην περίπτωση αυτή για τον γρανίτη Ιερισσού που είναι συνομίληκος και ίδιος από κάθε άποψη, με αυτόν της Σιθωνίας. Χαρακτηριστικές επιφάνειες και ζώνες αποσάρθρωσης που οδηγούν σε αμμώδεις ακτές και εντυπωσιακά φυσικά λαξευμένα γλυπτά σκαλισμένα πάνω στο  γρανίτη.
Κάπου εκεί λοιπόν στο βύθισμα που δημιουργεί η «αδύνατη» τεκτονική επαφή του γρανίτη με προγενέστερα  υπερβασικά/οφιολιθικά πετρώματα, ο Ξέρξης σε ρόλο γεωλόγου βρήκε κατάλληλο πέρασμα και ασφαλή δίιοδο για να περάσει το στόλο του αποφεύγοντας τους κινδύνους της ανοικτής θάλασσας.
Και στο Άγιο Όρος, λες και έτσι ήταν γραμμένο να γίνει, βρίσκεται μαζί, συμπυκνωμένη και αντιπροσωπευτική, η γεωλογία όλης της Χαλκιδικής, αλλά και άλλων περιοχών που βλέπουν βόρεια. Μάρμαρα που θυμίζουν τη μεταλλευτική Ολυμπιάδα και τη λατομική Ροδόπη. Υπερβασικά πετρώματα που σε πάνε στους λευκόλιθους του Βάβδου και της Γερακινής, αλλά και στους χρωμίτες του Γοματίου. Παλιά κρισταλλοσχιστώδη πετρώματα που δηλώνουν Βερτίσκο, και επιβάλλονται στα μαντεμοχώρια* Μεγάλης Παναγιάς και Παλαιοχωρίου, αλλά και τις κοιτασματολογικές Σκουριές, σε συνδυασμό με την παρουσία διάσπαρτων πορφυρικών σωμάτων. Πρασινοσχιστόλιθοι που εμφανίζονται απέναντι, στο υπέδαφος και  φτιάχνουν τις  σκεπές σπιτιών της Σιθωνίας, και ταξιδεύουν ακόμη μέχρι το Χορτιάτη.  Μεσήλικες και πιο νέοι γρανίτες που ξαναβγαίνουν στην Αρναία, την Ιερισσό και αλλόυ. Στο Άγιο Όρος όλα αυτά βρίσκονται σε όρθια θέση, ανασηκωμένα από τις διαχρονικές τεκτονικές κινήσεις, με αποτέλεσμα να υψώνονται υπεροπτικά πάνω από τη θάλασσα και τις απότομες ακτές της. Προκαλούν έτσι, δέος και σεβασμό όπως αρμόζει και ταιριάζει στο θρησκευτικό χαρακτήρα και την ιερότητα της γης, την οποία τελικά έχουν το φυσικό προνόμιο να δομούν και να θεμελιώνουν.

*Τα 12 Μαντεμοχώρια είναι ο Βάβδος, η  Γαλάτιστα, ο Καζαντζή Μαχαλάς (σημερινά Στάγειρα), ο
Στανός, η Βαρβάρα, η Λιαρίγκοβη (σημερινή Αρναία), το Νοβοσέλο (σημερινό Νεοχώρι), ο Ίσβορος (σημερινή Στρατονίκη), η Χωρούδα, τα Ρεβενίκια (σημερινή Μεγάλη Παναγιά) και η Ιερισσός.