Το δίκιο της Ευρώπης

Για πρώτη φορά μετά την είσοδο της στην Ε.Ε. η Ελλάδα έχει απέναντι και όχι δίπλα της το σύνολο των κρατών μελών. Τα οικονομικά προβλήματα της χώρας σε μια δύσκολη για τον κόσμο περίοδο βάζουν σε περιπέτειες την προσπάθεια ανάκαμψης της ευρωζώνης. Παρόμοια προβλήματα ταλαιπωρούν το εσωτερικό και άλλων χωρών όπως της Ισπανίας, της Πορτογαλίας και της Μεγάλης Βρετανίας. Εκείνο όμως που στην περίπτωση της Ελλάδας ενοχλεί περισσότερο τους Ευρωπαίους είναι τα «μαγειρεμένα» στοιχεία και η στατιστική ανακολουθία που χαρακτηρίζουν τα οικονομικά μεγέθη που παρέχονται τα τελευταία χρόνια. Η τακτική αυτή θεωρήθηκε απαράδεκτος εμπαιγμός και η Ελλάδα αναξιόπιστος εταίρος. Από την άλλη πλευρά ένα τμήμα της ελληνικής κοινής γνώμης αντί να εκτιμήσει την πραγματική διάσταση του προβλήματος και να συμβάλλει στην αντιμετώπιση του διαλέγει μάλλον μια «σοβινιστική» αντίληψη ότι πρόκειται για πρωτοφανή αδικία σε βάρος της χώρας και ότι καλά θα κάνουμε να φύγουμε από την Ένωση. Πολλοί μιλούν για ανθελληνισμό των Σουηδών, των Δανών και άλλων που στην ουσία φοβούνται ότι οι οικονομικές θυσίες και η καταναλωτική πειθαρχία των πολιτών τους θα πάνε χαμένες λόγω των άστοχων ελληνικών χειρισμών. Σε κάθε περίπτωση η Ευρώπη έχει και αυτή το δίκιο της. Για περισσότερες από δύο δεκαετίες διέθεσε στην Ελλάδα σημαντικούς πόρους μέσω των Μεσογειακών Ολοκληρωμένων Προγραμμάτων, διαφόρων «πακέτων» και αλλεπάλληλων Κοινοτικών Πλαισίων Στήριξης. Μοναδικός όρος και ζητούμενο ήταν η αναπτυξιακή σύγκλιση με επίκεντρο την αύξηση της παραγωγικότητας και της απασχόλησης. Τίποτα από αυτά όμως δεν συνέβη. Αντίθετα υπήρξε κακοδιαχείριση, χρηματοδοτήσεις ακριβοπληρωμένων μελετών και συχνά «πελατειακών» και πρόχειρα σχεδιασμένων έργων. «Κρατικοδίαιτες» επενδύσεις χωρίς προοπτική και μηδενική ανταποδοτικότητα. Και βέβαια όλα αυτά με τους απλούς πολίτες να μην έχουν ουδεμία συμμετοχή και ευθύνη. Παρόλα αυτά οι περισσότεροι είναι διατεθειμένοι να επιστρατευθούν στην λύση του προβλήματος και θα το κάνουν. Άλλωστε αυτός είναι πλέον ο μοναδικός τρόπος και δρόμος επιβίωσης της χώρας μας.