Εκμετάλλευση Ορυκτού Πλούτου- Διαχρονικό Σύμβολο Πολιτιστικής Κληρονομιάς και Δυναμικός Πυλώνας Τουριστικής Ανάπτυξης

Πριν μερικές ημέρες πραγματοποιήθηκε στην Λεμεσό, στο πλαίσιο της Κυπριακής Προεδρίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, διεθνής ημερίδα με θέμα «Τουρισμός & Πρώτες Ύλες/ Tourism & Raw Materials», με κύρια αναφορά στην σχέση και συμβολή της εξορυκτικής δραστηριότητας στην τουριστική ανάπτυξη. Για άλλη μια φορά προέκυψε και τεκμηριώθηκε  επιστημονικά η δυνατότητα αξιοποίησης των ιστορικών μεταλλείων/λατομείων σε εκπαιδευτικές, πολιτιστικές και γεω-τουριστικές εφαρμογές, παράλληλα με την παρουσία τρέχουσας παραγωγικής λειτουργίας στην ίδια περιοχή, γεγονός που δημιουργεί  πρόσθετη οικονομική αξία, πολλαπλασιάζει το αναπτυξιακό αποτέλεσμα και ενισχύει το κοινωνικό και περιβαλλοντικό όφελος. Ήταν κοινή η διαπίστωση ότι τόσο ο αρχαίος πολιτισμός όσο και η σημερινή κοινωνική πρόοδος χαρακτηρίζονται από την έντονη και διαχρονική παρουσία των μετάλλων, των ορυκτών και των πετρωμάτων στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων.  Παραδείγματα αποτελεσματικής συνύπαρξης, συνεργασίας και συμπόρευσης εκμετάλλευσης του ορυκτού πλούτου και τουριστικής αξιοποίησης του μεταλλευτικού πολιτισμού υπάρχουν πολλά στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης και αλλού.

Στην Σουηδία, μερικά χιλιόμετρα ΒΔ της Στοκχόλμης, το ανενεργό μεταλλείο αργύρου της Σάλα (Sala Silvermine-http://www.salasilvergruva.se) λειτουργεί σήμερα σαν ξενοδοχείο, που έχει μετατρέψει τις υπόγειες στοές σε δωμάτια και χώρους εστιατορίου. Ακόμη βορειότερα, το εγκαταλειμμένο λατομείο ασβεστόλιθου Νταλχάλα (http://www.dalhalla.se), αποτελεί έναν από τους διασημότερους χώρους συναυλιών και θεατρικών παραστάσεων. Στην περιοχή του αρκτικού κύκλου, η πόλη Γελίβαρε (http://www.gellivarelapland.se), στο περιβάλλον της οποίας λειτουργούν σήμερα μεταλλεία σιδήρου και χαλκού, όπως είναι αυτό του Άιτικ (Aitik), διαφημίζει το τίτλο της Μεταλλευτικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης που της δόθηκε και προσκαλεί όλους να την επισκεφθούν.

Στην Φινλανδία, στο υπόγειο μεταλλείο ασβεστόλιθου Τίτιρι  (Tytyri limestone mine) λειτουργεί σήμερα μουσείο και πολυτελέστατο εστιατόριο, που αποτελούν βασικό οικονομικό πόρο της ευρύτερης περιοχής. Στο περιβάλλον του μεγαλύτερου σε παραγωγή ευρωπαϊκού μεταλλείου χρυσού στο Κίτιλε της βόρειας Φινλανδίας, στους γειτονικούς Δήμους του Λέβι και Ροβανιέμι, η τουριστική βιομηχανία όχι μόνο ανθίζει, αλλά ενισχύεται από την μεταλλευτική παρουσία.

Στην Δανία και την Γροιλανδία ένα σπάνιο μεταλλείο κρυολίθου μετατρέπεται σε μουσείο, ενώ στην Νορβηγία, γεω-τουριστικό ενδιαφέρον για τους επισκέπτες παρουσιάζουν τα λατομικά κέντρα εξόρυξης και παραγωγής μυλόπετρας στον 17^ο και 18^ο αιώνα (http : // www.ngu.no/upload/Millstone/pdf/Millstone_NFR_projectdescription.pdf), και δομικών λίθων σαπουνόπετρας από την οποία έχουν κατασκευασθεί πολλές μεσαιωνικές εκκλησίες.

Στην Ιρλανδία εγκαταλειμμένα ανθρακωρυχεία και μεταλλεία μολύβδου και χαλκού αποτελούν υπόγεια μεταλλευτικά μουσεία και μνημεία βιομηχανικής κληρονομιάς, ενώ οι επιφανειακές υποδομές τους έχουν αναπαλαιωθεί και αξιοποιούνται τουριστικά.

Στην Πορτογαλία, τα ενεργό μεταλλείο παραγωγής χαλκού έχει μετατρέψει τις παλαιότερες εγκαταστάσεις σε λειτουργικά προσιτούς και επισκέψιμους χώρους συνδυάζοντας την εξορυκτική δραστηριότητα με γεω-τουριστικές δράσεις. Βόρεια του Πόρτο, στην μεταλλευτική περιοχή κασσιτέρου-βολφραμίου Ταμπουάκο (Tabuaco), η επενδύτρια εταιρία συνεργάζεται με τους οινοπαραγωγούς για την παραγωγή κρασιού που προβάλλει την μεταλλευτική του προέλευση και διατίθεται σήμερα από τις Αμερικανικές Αερογραμμές.

Στην Ισπανία είναι ευρύτερα γνωστό το μεταλλευτικό πάρκο Ρίο Τίντο με το περίφημο ορυκτολογικό μουσείο και το τρενάκι που μεταφέρει και ξεναγεί τους επισκέπτες σε όλη την περιοχή προγενέστερων εξορυκτικών δραστηριοτήτων (http: // www.visithuelva.com /andalusian_adventures/riotinto_mining_park.asp). Στην Γαλικία της ΒΔ Ισπανίας τα περισσότερα δημοτικά τραγούδια της περιοχής Βιλανόβα αναφέρονται στην πολιτιστική κουλτούρα και παράδοση που συνδέονται με τα μεταλλεία κασσιτέρου-βολφραμίου  που λειτούργεισαν από το 1918-1950.

Στην Σλοβακία, και συγκεκριμένα στην περιοχή Μπάνσκα Στάβνιτσα (Banska Stavnica) πραγματοποιούνται μεταλλευτικές παρελάσεις που συνοδεύονται από τον θεσμό εκλογής της «Σιδηράς Κυρίας», ενώ  λειτουργεί και μεταλλευτική ακαδημία. Στην Τσεχία, οι πόλεις των ιστορικών μεταλλείων, που στον μεσαίωνα παρήγαγαν συνολικά 100 τόνους χρυσού, ονομάζονται Βασιλικές Μεταλλευτικές Πόλεις. Το μεταλλείο σιδήρου Eisenerz στην Αυστρία κοντά σε τουριστικό θέρετρο δέχεται κάθε χρόνο 70.000 επισκέπτες.

 

Στην Ρουμανία ο μεταλλευτικός τουρισμός και η μεταλλευτική αρχαιολογία αφορούν σε εξορυκτικές δραστηριότητες χρυσού που χρονολογούνται από περίπου 2000 χρόνια πριν. Στην υπό εκμετάλλευση χρυσοφόρο περιοχή Ρόσα Μοντάνια (Rosa Montagna) λειτουργεί μουσείο χρυσού που το επισκέπτονται περισσότεροι από 10.000 τουρίστες τον χρόνο, ενώ τις εντυπωσιακές ρωμαϊκές στοές εξόρυξης ορυκτού άλατος στην Τούρντα (Turda) τις επισκέφθηκαν 375.000 τουρίστες το 2011 και 350.000 το 2011((http : // www . salinaturda .eu).

Στην Κύπρο, το χωριό Μιτσερό είναι συνώνυμο με την εκμετάλλευση των πλούσιων κοιτασμάτων χαλκού. Η μεταλλευτική δραστηριότητα έγινε γνωστή για τη δημιουργία θέσεων απασχόλησης στους κατοίκους του χωριού σε μια εποχή που η έννοια του σταθερού εισοδήματος για τους περισσότερους ήταν ένα άπιαστο όνειρο. Το χωριό αποκτά εξαιρετική, φήμη, ενώ ακόμη και σήμερα χρησιμοποιείται η προερχόμενη από εκεί έκφραση, «Έχει κούσπο (κασμά) στο Μιτσερό», όταν κάποιος ψάχνει απεγνωσμένα για εργασία.

Στην χώρα μας χαρακτηριστικά παραδείγματα γεωτουριστικής αξιοποίησης αποτελούν το   μεταλλευτικό κέντρο του Λαυρίου, όπου αναδεικνύεται και εξιστορείται η αρχαιολογική μεταλλεία στην κλασσική Ελλάδα, και το μεταλλευτικό νησί της Μήλου, όπου η εξορυκτική δραστηριότητα ενισχύει και υποστηρίζει την τουριστική ανάπτυξη. Στο Λαύριο δρομολογούνται οι ενέργειες για την ένταξη της περιοχής στην κατηγορία των μεταλλευτικών γεωπάρκων της UNESCO, ενώ παράλληλα λειτουργεί ο θεσμός του Τεχνολογικού Πάρκου με έντονη εκπαιδευτική χρήση από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (ΕΜΠ). Το Λαύριο εντάχθηκε επίσης από την Ε.Ε. στις περιπτώσεις βέλτιστων πρακτικών σε ότι αφορά στην αποκατάσταση και επαναξιοποίηση εγκαταλειμμένων μεταλλευτικών χώρων. Στην Μήλο η τρέχουσα εξορυκτική δραστηριότητα, χρηματοδοτεί και λειτουργεί μεταλλευτικό μουσείο που προσελκύει περισσότερους από 10.000 επισκέπτες κάθε χρόνο, ενώ παράλληλα προβάλλει την βιομηχανική/μεταλλευτική κληρονομιά (π.χ. Θειωρυχεία), που αποτελεί βασικό αναπτυξιακό και πολιτιστικό γνώρισμα του νησιού. Σήμερα το οικονομικό πλεόνασμα που προκύπτει από την παραγωγική αξιοποίηση των ορυκτών πρώτων υλών αντιπροσωπεύει το 30% του ΑΕΠ  του νησιού. Συγκεκριμένα το κατά κεφαλήν ΑΕΠ (Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν ανά κάτοικο) στην Μήλο είναι 28.000 ευρώ, ενώ το αντίστοιχο μέσο μέγεθος στην Ελλάδα είναι περίπου 20.000 ευρώ. Αυξημένο επίπεδο εισοδημάτων, σε σχέση με την  παρουσία μεταλλευτικής απασχόλησης, παρατηρείται τοπικά και σε άλλες περιοχές της χώρας. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι από επίσημα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής και του Υπουργείου Οικονομικών, οι δηλώσεις του 2011 που αφορούν σε εισοδήματα φορολογουμένων στην ΒΑ Χαλκιδική, διαμορφώνουν μέσες μηνιαίες αποδοχές που ανέρχονται στις 20.000 ευρώ στο Στρατώνι, 17.000 ευρώ  στη Στρατονίκη, Στάγειρα, Νεοχώρι, Παλαιοχώρι και Βαρβάρα, 15.000 ευρώ στην Ιερισσό, Νέα Ρόδα, Ουρανούπολη και Αμουλιανή, 14.000 ευρώ στην Μεγάλη Παναγιά και Γομάτι, ενώ κυμαίνεται μεταξύ 14-15.000 ευρώ στην υπόλοιπη Χαλκιδική. Από τα παραδείγματα της Μήλου και της Χαλκιδικής είναι φανερή η σημαντική προσφορά και συμβολή της παραγωγικής οικονομίας, στη βάση αξιοποίησης του Ορυκτού Πλούτου,  για την δημιουργία  καλύτερων συνθηκών διαβίωσης σε τοπικό επίπεδο.

Η ΒΑ Χαλκιδική διαθέτει πλούσια μεταλλευτική κληρονομιά και παράδοση, που μπορούν να αναδειχθούν πολιτιστικά, τουριστικά, οικονομικά και εκπαιδευτικά παράλληλα με την παραγωγική λειτουργία των μεταλλείων Κασσάνδρας, σε τρεις βασικές κατευθύνσεις.

1.      Δημιουργία Μεταλλευτικού Πάρκου, με την ανάδειξη και λειτουργία μουσείου και σχετικού εκθεσιακού υλικού, και ολοκληρωμένη γεωγραφικά και χωροταξικά διασύνδεση της κλασσικής αρχαιολογίας (αρχαία Στάγειρα, Αριστοτελικό περιβάλλον) με την μεταλλευτική περίοδο της ίδιας ιστορικής εποχής (Μακεδονικές/Αλεξανδρινές στοές και πηγάδια Βίνας, μεταλλουργικές σκουριές). Πλήρης τουριστική αξιοποίηση από ανεξάρτητο, αυτοδιοίκητο και αυτοδύναμο εταιρικό φορέα κερδοσκοπικού χαρακτήρα με την συμμετοχή του Δήμου και την σύμπραξη του ιδιωτικού τομέα, προς όφελος της τοπικής οικονομίας.

2.      Δημιουργία Κέντρου Εκπαίδευσης και Μελετών, με την μορφή οργανισμού μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, στην βάση της Αριστοτελικής σκέψης, λαμβάνοντας υπόψη την μεταλλευτική φυσιογνωμία, και τις παραγωγικές και άλλες παραδόσεις της περιοχής. Διοικείται από 5 ή 7μελές όργανο «σοφών», που επιλέγονται σαν φυσικά πρόσωπα με διαφανή κριτήρια αξιολόγησης και επιχορηγείται από την επενδύτρια Εταιρία. Στόχος είναι η πρακτική εξάσκηση υποψήφιων και νέων επιστημόνων στους τομείς αξιοποίησης και διαχείρισης των φυσικών πόρων (μηχανικοί μεταλλείων, εμπλουτιστών, μεταλλουργών, γεωλόγων, τεχνολόγων περιβάλλοντος και περιβαλλοντολόγων, δασολόγων κλπ), η γεωεπιστημονική έρευνα  και μελέτη, η κατάρτιση και επιμόρφωση επαγγελματιών άλλων κλάδων που δραστηριοποιούνται στην περιοχή π.χ. τουρισμός, μελισσοκομία, υλοτομία κλπ. Το Κέντρο θα υποστηρίζεται συμβουλευτικά και λειτουργικά από Ειδικούς Εμπειρογνώμονες και «εν δυνάμει» Ενδιαφερόμενους Xρήστες (Stakeholders Forum) με προέλευση από ΑΕΙ (π.χ. ΕΜΠ, ΑΠΘ, κλπ), Ινστιτούτα (π.χ. ΙΓΜΕ, Εργασίας, κλπ), Επιμελητήρια (ΤΕΕ, ΓΕΩΤΕΕ, κλπ), Συνδικαλιστικοί φορείς (π.χ. ΓΣΕΕ, Εργατικό Κέντρο Πολυγύρου, κλπ) και ενδεχόμενα βιομηχανικοί εκπρόσωποι και ΜΚΟ.

3.      Δημιουργία βιομηχανικών μονάδων συμπαραγωγής παραδοσιακών προϊόντων της περιοχής με την οικονομική υποστήριξη και την αναγκαία παροχή υποδομών και υπηρεσιών από την επενδύτρια μεταλλευτική εταιρία. Με τον τρόπο αυτό μπορεί να εκσυγχρονισθεί και να ενισχυθεί η παραγωγική διαδικασία, να σταθεροποιηθεί η αναπτυξιακή βάση και να αυξηθεί το καταναλωτικό δυναμικό των υφιστάμενων οικονομικών δραστηριοτήτων, όπως είναι η υλοτομία, η μελισσοκομία και η κτηνοτροφία. Ακόμη να βελτιωθεί το δίκτυο διακίνησης των συγκεκριμένων προϊόντων (π.χ. μέλι) με σήμα κατατεθέν την προέλευση τους από μια περιοχή με πλούσια μεταλλευτική ιστορία και αρχαιολογικό πολιτισμό.  

Η περιβαλλοντική κατάσταση, σε όλες τις παραπάνω χώρες και περιπτώσεις προγενέστερων και τρεχουσών μεταλλευτικών δραστηριοτήτων, αναφέρεται στη σωστή της διάσταση, και όχι όπως βολεύει και συμφέρει κάθε άτομο, συντεχνία ή αντιμεταλλευτική ομάδα ξεχωριστά. Για παράδειγμα στην Χαλκιδική οι αντιδρώντες στα μεταλλεία, ορισμένες κομματικές παρατάξεις και οι διάφοροι επιστημονικοί σύμβουλοί ή συνοδοιπόροι τους, κρίνουν τα πράγματα από μακριά και σε θεωρητική βάση, επικαλούμενοι συχνά επιστημονικές μελέτες που δεν υπάρχουν. Προφανώς επιδίδονται στην δική τους αυθαίρετη ανάγνωση και ερμηνεία των μοναδικών περιβαλλοντικών στοιχείων, δεδομένων και συμπερασμάτων που έχουν αξιολογήσει, μελετήσει, συντάξει και παραδώσει,

·         Το ΙΓΜΕ με αναφορά στις υδρογεωλογικές και υδροχημικές έρευνες των περιοχών Στρατωνίου, Στρατονίκης, Σταγείρων, Σκουριών, Μεγάλης Παναγιάς, Ιερισσού. Ολυμπιάδας, στις γεωφυσικές διασκοπήσεις Στρατονίκης, αλλά και στην πληθώρα γεωλογικών και κοιτασματολογικών χαρτογραφήσεων   

·         Η Επιτροπή Τήρησης των Περιβαλλοντικών Όρων (ΕΠΙΤΗΡΩ) με αναφορά στις 6 Τεχνικές Εκθέσεις που παρέδωσε στην βάση πρωτογενών στοιχείων που η ίδια συνέλεξε, ανάλυσε και αξιολόγησε

·         Το ΚΕΠΑΜΑΧ  με αναφορά στην συστηματική χρονικά ποιοτική παρακολούθηση του νερού της θάλασσας στο κόλπο Ιερισσού/Στρατωνίου και των υδρευτικών νερών της περιοχής.

·         Ο Ελληνικός Χρυσός με αναφορά στις χρονοσειρές περιβαλλοντικών στοιχείων που περιλαμβάνονται στις ετήσιες περιβαλλοντικές εκθέσεις, στην περιβαλλοντική μελέτη βάσης (Environmental baseline study), σε πολλές άλλες τεχνικές εκθέσεις (π.χ. περιβαλλοντικός χαρακτηρισμός τελμάτων από ΤΟ ΕΜΠ),  και κυρίως στην εγκεκριμένη ΜΠΕ στις δειγματοληπτικές εργασίες, στην αναλυτική προσέγγιση και στην σύνταξη της  οποίας συμμετείχαν ενεργά και στην πρώτη γραμμή δεκάδες εξειδικευμένοι επιστήμονες