ΒΙΩΣΙΜΕΣ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΕΣ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ (2)

Δυστυχώς οι εξελίξεις αυτές δεν έγιναν αντιληπτές στον βαθμό που θα έπρεπε από συγκεκριμένες ομάδες κατοίκων της τοπικής κοινωνίας. Χρησιμοποιώντας «κακώς εννοούμενα» οικολογικά πρότυπα και αξίες, αυθαίρετες ερμηνείες και κινδυνολογικά σενάρια, αρνούνται τον διάλογο, με βασικό στόχο τη σταδιακή απομάκρυνση και διακοπή της μεταλλευτικής παραγωγής. Στην χώρα μας οι «περιφερόμενοι περιβαντολλόγοι» και «ειδικοί γεωεπιστήμονες», επέλεξαν να ακυρώσουν τον επιστημονικό προορισμό και ρόλο της οικολογίας με στόχο την εξόντωση της μεταλλευτικής παραγωγής, αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις στο δικαίωμα της απασχόλησης. Με τις μεθοδεύσεις τους έπληξαν και υπονόμευσαν την αρμονική συνύπαρξη και την ισόρροπη σχέση της περιβαλλοντικής φροντίδας, της κοινωνικής συνοχής και της οικονομικής προόδου, βασικές αρχές της βιώσιμης ανάπτυξης για κάθε οργανωμένη κοινωνία.
Οι περισσότεροι γνωρίζουν ότι στα στενά γεωγραφικά περιθώρια της ΒΑ Χαλκιδικής καταγράφονται δύο βασικές αναπτυξιακές τάσεις, της μεταλλευτικής και τουριστικής βιομηχανίας. Αυτές συνθέτουν και την κύρια μορφή απασχόλησης για τον μεγαλύτερο αριθμό κατοίκων της περιοχής. Είναι φανερό ότι η υποχώρηση της μιας βιομηχανικής δραστηριότητας θα δημιουργούσε σημαντικά προβλήματα ανεργίας σε μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού. Η εκβιαστική διακοπή της μεταλλευτικής παραγωγής σημαίνει το τέλος μιας ιστορικής δραστηριότητας, τον αφανισμό μιας ειδικότητας εργαζομένων μοναδικής για την Ελλάδα και την δημιουργία οικονομικών προβλημάτων στο εισόδημα πολλών οικογενειών που ζουν στα χωριά της περιοχής. Οι κοινωνικές δυνάμεις που δρουν στην ΒΑ Χαλκιδική μπορούν ακόμη στο πλαίσιο ενός συναινετικού διαλόγου να πετύχουν την αρμονική συνύπαρξη των μεταλλείων και του τουρισμού, όπως συμβαίνει σε πολλά άλλα σημεία του πλανήτη. Το δυαδικό μοντέλο βιομηχανικής ανάπτυξης αποτελεί την μοναδική διέξοδο για την διάθεση ίσων ευκαιριών απασχόλησης στο μεγαλύτερο ποσοστό κατοίκων της περιοχής. Η βιομηχανία χρυσού αποτελεί το συγκριτικό πλεονέκτημα και την εναλλακτική αναπτυξιακή ευκαιρία της ΒΑ Χαλκιδικής, γεγονός που γίνεται περισσότερο αντιληπτό σε περιόδους όπως η τωρινή, που χαρακτηρίζεται από την παρατεταμένη μείωση του τουριστικού εισοδήματος.
Η μετρήσιμη αξία και το όφελος της επένδυσης για την εθνική οικονομία, την τοπική απασχόληση (εργασιακή σταθερότητα σε μια προοπτική παραγωγικής λειτουργίας πλέον των 20 χρόνων), την περιφερειακή ανάπτυξη, τη μεταφορά τεχνογνωσίας, την εκπαίδευση και την επαγγελματική κατάρτιση υπερβαίνει το υποτιθέμενο περιβαλλοντικό κόστος.